Augmented Reality, oftewel het virtueel toevoegen van informatie aan rechtstreekse beelden, werd tot op heden vaak met games geassocieerd. Toch wordt Augmented Reality ook vaak toegepast in allerlei professionele toepassingen, zoals bijvoorbeeld voor chirurgen of als head-up display in vliegtuigen en voertuigen. Augmented Reality wordt daarnaast steeds vaker toegepast in het bedrijfsleven, zoals bij het lassen.
Bij het lassen wordt een laspunt tot hoge temperaturen verhit om metalen aan elkaar te lassen of juist te snijden. Hierbij is de helderheid van de lasboog zo hoog dat lassers beschermende kappen ophebben om hun ogen te beschermen waarbij het contrast sterk wordt verlaagd. Een nadeel van deze speciale lasbrillen is dat het licht zo sterk wordt verzwakt dat het vaak lastig is om te zien waar een las moet worden aangezet en of de las nog wel volgens plan gaat. Moderne laskappen hebben daarom een automatische contrastregeling waarbij het glas hoofdzakelijk wordt gedimd zodra er wordt gelast.
Ook deze techniek is echter niet helemaal perfect, omdat tijdens het lassen nog steeds de witte lasboog al het andere in beeld blijft overstemmen voor het menselijk oog. Om dit probleem te verhelpen wordt nu gebruik gemaakt van Augmented Reality. Met een speciale camera worden video's gemaakt met 120 frames per seconde in stereoscopisch 3D waarbij beelden zowel met een normale, als te hoge en twee met een te lage belichting worden genomen. Deze vier beelden worden vervolgens samengevoegd om één High Dynamic Range (HDR) beeld te vormen waarbij zowel het detail van lichte als donkere delen goed zichtbaar blijft. In totaal worden er 30 HDR beelden per seconde gevormd die in 3D te zien zijn voor de lasser.
Met de HDR informatie kan een lasser precies zien waar een las wordt aangezet en kan zowel het werkstuk als de las goed in de gaten worden gehouden. Het 3D beeld zorgt ervoor dat de lasser nog steeds voldoende dieptegevoel heeft om de laspunt te sturen. De Augmented Reality lasbril is nog niet commercieel verkrijgbaar en wordt momenteel ontwikkeld door een onderzoeksteam van de universiteit van Toronto.
Bron: eyetap
