Een team van materiaalwetenschappers uit de Verenigde Staten heeft naar eigen zeggen een belangrijke doorbraak gemaakt. Ze zijn namelijk in staat om zachte materialen voor dataopslag te gebruiken. Denk daarbij aan vloeistoffen, schuim, polymeren of biologische substanties. Het belangrijkste voordeel is de enorme datadichtheid: in een eetlepel van de stof kan tot wel 1 TB opgeslagen worden.
Het werkbare deel bestaat uit vier nanodeeltjes in suspensie (dus niet in de vloeistof opgelost), met een totale afmeting van ongeveer 5 micrometer. Als er bijvoorbeeld door een laser hitte wordt toegevoegd aan de 'cel', dan verandert de positionering ten opzichte van het middelste deeltje. Aangezien de cellen naast de ruststand slechts twee andere toestanden hebben, kunnen die configuraties dus een 1 of een 0 representeren om zo bits te vormen. De twee opstellingen zijn trouwens chemisch asymmetrisch, zodat ze van iedere invalshoek van elkaar te onderscheiden zijn. De verschillende toestanden zijn in de onderstaande afbeelding te zien, waar de middelste de ruststand weergeeft.
Het probleem dat een snelle introductie op de markt momenteel verhindert, is onder andere het betrouwbaar vastzetten van de cellen. In vloeibare staat blijven ze bijvoorbeeld niet op dezelfde plek hangen en is het onmogelijk om het geheel voor dataopslag te gebruiken. Daarnaast is er nog geen apparatuur om de cellen snel uit te lezen en te beschrijven. Het zal dus nog even duren voordat deze techniek bruikbaar wordt.
Bron: ExtremeTech
