nVidia GeForce GTS 250 test

Inleiding

We schrijven Oktober 2007. Al maanden lang zwijmelt iedere hardwareliefhebber bij het idee van de aanschaf van een GeForce 8800 GTS of GTX kaart, maar de relatief hoge prijs is voor velen een drempel. Dat probleem lost nVidia op met de introductie van de  GeForce 8800 GT, een kaart die als we puur op de naamgeving afgaan gewoon een goedkoper broertje van die GTS en GTX zou moeten zijn. Niets is echter minder waar: terwijl de GeForce 8800 GTS en GTX gebaseerd zijn op de met 90 nm transistors geproduceerde G80 chip, is de GeForce 8800 GT gebaseerd op de nieuwe, met 65 nm transistors geproduceerde G92. Die overgang naar een kleine productieprocedé zorgt ervoor dat de nieuwe chip een stuk kleiner en dus goedkoper is, maar ook veel minder energie verbruikt. Om een extra besparing door te voeren doet nVidia een stapje terug van een 384-bit naar een 256-bit geheugenbus. Maar de G92 is zeer zeker geen budget-versie van de G80, zo zijn er ook voldoende nieuwe zaken: de G92 is als eerste GPU ter wereld geschikt voor PCI-Express 2.0, de G92 heeft de beschikking over de Purevideo HD videodecoders die de G80 moest missen en daarnaast een flink aantal interne optimalisaties. Door al deze vernieuwingen had een GeForce 9 naamgeving eigenlijk meer voor de hand gelegen, maar juist omdat de eerste G92 kaart qua prestaties ónder de bestaande GeForce 8800 GTS gepositioneerd werd, koos nVidia toch voor de naam GeForce 8800 GT.

De GeForce 8800 GT was direct een hit; de prestaties waren uitstekend en ook de aanwezigheid van de uitstekende videomogelijkheden maakten de nieuwe kaart een betere keuze dan de 8800 GTS en GTX. In December 2007 maakte de G92 chip zijn tweede debuut in de vorm van de GeForce 8800 GTS 512 MB. Waar men bij de GT-versie slechts 112 van de 128 aanwezige universal shaders had ingeschakeld, kwam de G92 bij deze nieuwe GTS kaart compleet tot z'n recht. Maar er ontstond wel ineens flinke onduidelijkheid: de GeForce 8800 GTS met 512 MB was immers een veel modernere kaart dan de GTS met 320 of 640 MB. En door de prima prestaties maakte de nieuwe GTS ook direct de oude en dure GTX overbodig.

Inmiddels was het nVidia wel duidelijk dat men de G92 beter onder de naam GeForce 9 had kunnen uitbrengen en onder het motto "beter laat dan nooit" introduceerde het in April 2008 de GeForce 9800 GTX. Deze kaart was in feite identiek aan de GeForce 8800 GTS 512 MB, alleen nu voorzien van twee SLI-connectors om Triple-SLI mogelijk te maken. Eind juli 2008 volgde de GeForce 9800 GT, in feite de GeForce 8800 GT met een nieuwe naam. Eveneens eind juli 2008 introduceerde nVidia de GeForce 9800 GTX+, een versie van de 9800 GTX met een ietwat hogere klokfrequentie voor de GPU. Deze speciale GTX+ was nodig om de concurrentie met de net geïntroduceerde ATI Radeon HD 4870 aan te kunnen. Een tweede batch GeForce 9800 GT en GTX+ kaarten werd gebaseerd op de G92b chip; een op 55 nm geproduceerde versie van de G92 zonder verdere architecturele wijzigingen.

Nu, anderhalf jaar na de introductie van de GeForce 8800 GT, introduceert nVidia opnieuw een nieuwe videokaart op basis van de G92 chip, zij het uiteraard de modernere, 55 nm G92b variant. De GeForce GTS 250 klinkt als een gloednieuwe videokaart, maar is in feite oude wijn in een nieuwe zak. Wij gingen aan de slag met een kaart van TwinTech om nVidia's nieuwste aan de tand te voelen.

TwinTech GeForce GTS 250 AC TwinTurbo XT OC 512MB