Perfecte beeldkwaliteit?
3 Gigabit per seconde klinkt fantastisch, maar als we weten dat 802.11n producten met moeite 145 Mbit door de lucht weten te versturen, dan rijst al snel de vraag hoe het mogelijk is om met relatief goedkope apparatuur zulke enorm snelle dataverbindingen op te zetten. Het antwoord is eenvoudig en heeft alles te maken met foutcorrectie. Bij een digitale gegevensverbinding zoals WiFi is het cruciaal dat elke bit correct overgestuurd wordt, anders komen bestanden immers niet goed aan. Bij WHDI geldt dat een zekere foutmarge geen problemen oplevert.
Daarnaast verstuurt WHDI de signalen weliswaar zonder compressie, maar wel op een speciale manier. Ongecomprimeerde video – zoals die uit een HDMI uitgang komt – bestaat uit een stroom van 8 of 10 bit (afhankelijk van de kleurdiepte) getallen die voor elke pixel de helderheid en kleurwaarde bevatten. Elk van die 8 of 10 bit codes begint met een Most Significant Bit (MSB) en eindigt met een Least Significant Bit (LSB). Wanneer een MSB niet correct aankomt, heeft dit direct grote gevolgen voor de weergave van de betreffende pixel, deze zal dan een compleet andere kleur en helderheid krijgen dan bedoeld. Komt het LSB niet goed aan, dan heeft dit vrijwel geen zichtbare invloed op de weergave van het beeldpunt.
Als we bij wijze van voorbeeld voor het gemak even het 4-bit binaire 1011 – decimaal is dat 11 - versturen en de eerste 1 veranderen in een 0, dan komen we uit op 0011. Decimaal is dat 3, een groot verschil dus met 11. Veranderen we echter de laatste 1, dan wordt de binaire code 1010, wat decimaal 10 is, een klein verschil dus.
WHDI maakt slim gebruik van de wetenschap dat het veel belangrijker is om de MSB getallen goed over te zenden, terwijl de LSB’s in het geval van slechte signaalkwaliteit zonder al te veel problemen verloren mogen gaan. WHDI past hierdoor veel meer foutcorrectie toe op MSB’s dan op LSB’s waarop (vrijwel) geen foutcorrectie wordt losgelaten. Hierdoor gaat veel minder bandbreedte verloren aan bits die puur voor foutcorrectie verstuurd worden. In theorie betekent het echter wel dat beelden dus niet altijd 100% foutloos verstuurd worden.
In de praktijk
Alle theorie is leuk, maar we zijn natuurlijk vooral benieuwd hoe het er in de praktijk uitziet. Het aansluiten van de apparaten is een fluitje van een cent, al past de HDMI switch wat lastig op de zendmodule, wat voorzichtig wrikken bleek helaas nodig om de drie connectors voor voeding, HDMI en infrarood gelijktijdig connectie te laten maken. Dat is echter een eenmalig klusje, is de module eenmaal gemonteerd dan werkt deze prima.
We hebben de Envivo ENV-1111 getest met een digitale settopbox en een Blu-ray speler, beide werkten probleemloos. Wanneer we de zender en ontvanger inschakelen licht na enkele seconden het ‘link’ lampje op beide op, waarna beeld en geluid overgestuurd worden. HDCP wordt correct ondersteund en in alle gangbare resoluties, inclusief 1080p50 en 1080p60, heeft de set keurig beeld. Binnen één ruimte althans.
In ons testlab bleek dat het met geen mogelijkheid wilde lukken om signalen door een betonnen vloer te sturen van de ene naar de andere verdieping. Nu moeten we wel aantekenen dat het om een dikke dragende vloer met veel metalen bewapening gaat, maar houdt er dus rekening mee dat betonnen wanden en vloeren snel roet in het eten gooien.
In een jaren '30 huis met houten vloeren en gasbetonnen muren zijn de resultaten veel beter. Met houten vloeren heeft de set weinig problemen, één verdieping overbruggen bleek geen probleem, twee meestal ook niet. Meestal, want in de zender en ontvanger moeten dan wel goed op elkaar ‘gericht’ worden, anders wordt de link niet gemaakt. De claim dat 10 meter binnenshuis zou moeten werken kunnen wij dus niet in alle gevallen onderschijven, zeker in huizen met betonnen wanden en muren zal je dat zeker niet altijd halen.
