Negen voedingen van minimaal 700W review

Testprocedure

Voor de test maken we gebruik van de voedingentestopstelling in het Hardware.Info Testlab. Via een speciaal aansluitingsbord verbinden we de voedingen met een zestal load generators. Twee relatief simpele exemplaren gebruiken we voor het belasten van de 3,3V- en 5V-lijnen. Daarnaast gebruiken we een viertal regelbare generators om de verschillende 12V-rails te belasten. Elke load kan ruim 400 Watt belasting genereren, zodat het geen probleem is om voedingen tot 1600 Watt te testen. We testen alle voedingen met belastingen in stappen van 100 Watt tot aan de maximaal opgegeven belasting. Hierbij trekken we in alle gevallen gezamenlijk circa 50 Watt uit de 3,3V- en 5V-lijnen, de rest van de belasting komt voor rekening van de 12V-rails.

De reden voor deze verdeling is dat er binnen moderne PC’s vrijwel geen componenten zijn die een noemenswaardige belasting voor de 3,3V- en 5V-lijnen genereren. Bij alle instellingen testen we of de voeding stabiel het vermogen kan blijven leveren en meten we met een Fluke-multimeter direct de exacte voltages op de verschillende lijnen. Volgens de ATX-specificatie mogen deze maximaal 5% afwijken van de standaardwaardes. Met een extreem nauwkeurige Zes Zimmer LMG95 meten we bij alle instellingen het uit het stopcontact opgenomen vermogen. Daarmee berekenen we uiteindelijk de efficiëntiewaardes.  De ripple op de 12V lijn meten we ook, deze waardes worden aangegeven met de eenheid mVtt. Ofwel, in millivolts van top naar top. We meten dus van de onderste piek tot de bovenste piek. Deze piek-naar-piek meetmethode is de standaard manier. De ATX-specificaties schrijven een maximale ripple van 120 mVtt voor op de 12V lijn. We classificeren een ripple-waarde als goed als deze onder de 55 mVtt blijft.

Door de voedingen aan te sluiten op een volledig passief gekoeld midrange systeem, kunnen we de geluidsproductie bij een beperkte load meten. Hiervoor gebruiken we een decibelmeter op 10 centimeter afstand.