7 mediaspelers vergelijkingstest

Inleiding

Na een stormachtige ontwikkeling is het productsegment mediaspelers nu in rustiger vaarwater beland. Ogenschijnlijk valt er genoeg te kiezen, maar in de praktijk domineerde tot voor kort één chipleverancier: Realtek. Toch zijn de eindproducten best gevarieerd – en een enkeling weet zich nog echt te onderscheiden. Hardware.Info testte een aantal mediaspelers in diverse uitvoeringen.

Het is maar de vraag hoe lang zelfstandige mediaspelers nog bestaansrecht hebben. Alle grote CE-fabrikanten maken stappen om het afspelen van digitale bestanden direct in televisies, Blu-ray-spelers en home cinemasets mogelijk te maken. Koploper op dit vlak is momenteel nog altijd LG, dat niet alleen bovengemiddelde bestandscompatibiliteit biedt, maar ook een degelijke netwerkbrowser implementeert in het merendeel van de eigen producten. Dat vinden wij een waardevolle toevoeging boven de standaard aanwezige DLNA-ondersteuning, die staat of valt met een – doorgaans niet vanzelfsprekende – goede DLNA-serverimplementatie. Concurrent uit eigen land Samsung loopt niet ver achter; Sony en Philips bieden na aanvankelijke terughoudendheid toch ook steeds betere codec-ondersteuning aan. Alleen Sharp en Panasonic houden het vooralsnog voornamelijk bij conventionele, minder gebruikte bestandsformaten.

Een concrete voorwaarde voor een volwaardige mediaspeler is ondersteuning van de MKV-container, alsmede van de H.264-codec (inclusief x264-implementatie) en van VC-1. Daarnaast zijn MP3, M4A/AAC en WMA de minimumvereisten voor audioweergave, terwijl jpeg eigenlijk het enige fotoformaat is, dat écht essentieel is. Die zaken zijn inmiddels dus redelijk op orde bij in ieder geval een flink deel van de grote fabrikanten van televisies, dus waarom nog kiezen voor een aparte mediaspeler?

Geen gezeur

De aanschaf van een mediaspeler ligt allereerst voor de hand voor wie een jaar of twee geleden apparatuur heeft gekocht zonder mogelijkheid digitale bestanden af te spelen: die is te nieuw om al te vervangen en voldoet verder vermoedelijk nog prima. Daarnaast blijft een mediaspeler een interessant alternatief als aanvulling op een voordelige televisie, zonder allerlei extra toeters en bellen. Zoals ook in deze test te zien, hoeft een behoorlijke mediaspeler niet meer dan een kleine honderd euro te kosten. Dit is aanzienlijk minder dan de meerprijs van dat soort functionaliteit boven een standaardmodel televisie. De belangrijkste reden om in een aparte mediaspeler te investeren is toch een zekere ‘geen-gezeur-factor’: wil je geen zorgen hebben of je nu een m2ts of een mkv-bestand wilt afspelen, heb je een berg DVD ISO-bestanden of wil je volledige Blu-ray-back-ups vanaf een netwerklocatie streamen, dan kom je al snel uit bij een aparte mediaspeler, in plaats van geïntegreerde functionaliteit.

Keuzes

Ga je voor zo’n aparte mediaspeler, dan heb je in wezen twee keuzes te maken. In de eerste plaats een model met of zonder inbouwmogelijkheid voor een harde schijf. De laatste generatie spelers speelt ook via een netwerk vrijwel alle bitrates fatsoenlijk af, wat de noodzaak van een harde schijf doet afnemen. Het voornaamste voordeel is dat het mogelijk een stopcontact bij de televisie scheelt voor een aparte externe schijf; belangrijker is dat een ingebouwde harde schijf vaak mogelijkheden biedt wat extra functies in te bouwen, die niet altijd passen op het flashgeheugen van de mediachip. Denk hierbij aan zelfstandig werkende Bittorrent of Usenet clients, of een webbrowser of ftp-server. Een enkele fabrikant investeert genoeg in firmware-ontwikkeling om dat ook op harddiskloze spelers mogelijk te maken, maar de standaardmogelijkheden van de meest gebruikte chipsets vereisen meer opslagruimte in de vorm van een harde schijf.

Dat brengt ons op de tweede keuze, die voor de chipset. Realtek heeft dankzij een zeer scherp prijsbeleid en een redelijk complete SDK met veel standaard beschikbare functies veruit het grootste marktaandeel. De meeste spelers van dit moment zijn voorzien van een chip uit de RTD108x/118x serie of de RTD1055-chip, die een netwerkcontroller moet missen en aanzienlijk minder flash-opslag heeft. Daarnaast is Sigma ook nog altijd actief; de SMP865x-serie wordt nog in een aantal modellen gebruikt, de krachtigere SMP864x-chips eveneens. Een uitzondering daargelaten maken voornamelijk de duurdere spelers gebruik van de Sigma-processors. Relatieve nieuwkomers zijn AMLogic, Telechips en SoChip, maar producten met chips van deze fabrikanten zijn vooralsnog een schaars goed. Op één na zijn alle producten in deze test voorzien van een mediaprocessor van Realtek.

Noot: deze review verscheen eerder in Hardware.Info Magazine #4/2011. Oorspronkelijk had deze eerder online moeten verschijnen, maar om redactionele redenen liep dit vertraging op. Hierdoor is een aantal besproken producten minder actueel, cq. is het mogelijk dat aspecten inmiddels door firmware-aanpassingen veranderd zijn. Toch wilden we onze online lezers dit artikel niet onthouden; een update volgt nog.