Levering en installatie
De FastTrak 100 kaart wordt zeer compleet geleverd: in de doos vinden we behalve de kaart onder andere twee 80-polige IDE-kabels. Ideaal dat Promise twee kabels meelevert, want zo hoef je geen extra kabel aan te schaffen als je met meer dan twee harddisks aan de slag wilt. Verder vinden we in de doos een zeer duidelijke handleiding, waarin de werking van de kaart uitgebreid staat beschreven. De handleiding is gelukkig zo goed geschreven dat zelfs mensen die nog nooit met RAID hebben gewerkt, meteen met de FastTrak aan de slag kunnen. De set wordt gecompleteerd door twee diskettes: op de ene staan drivers (voor Windows 9x/Me, Windows NT, Windows 2000 en Novell Netware) en op de ander staat de FastCheck Monitoring utility, waarmee onder Windows informatie opgevraagd kan worden over de gebruikte RAID configuratie. Op ons testsysteem wilde de utility helaas niet functioneren, maar aangezien het niet meer dan een extraatje is, mag dat de pret niet drukken.
Zoals al in het eerdere artikel te lezen viel, zijn de Promise Ultra 100 en FastTrak 100 kaarten vrijwel identiek. Ook op de échte FastTrak komen we de Promise PDC20267 chip tegen. Boven zien we twee Ultra ATA/100 aansluitingen, geschikt voor in totaal maximaal vier harddisks. Met behulp van de vier pinnetjes boven de BIOS chip, kunnen er gelukkig ook harddisk LED’jes op de Promise kaart aangesloten worden.
De FastTrak 100 kaart laat zich zeer gemakkelijk installeren: de kaart in een vrij PCI-slot steken, de harddisks aansluiten en het feest kan in principe meteen beginnen. Vlak voor het opstarten van het besturingssysteem komt de FastTrak BIOS in beeld, die de harddisks initialiseert. Dus ook zonder drivers kan er meteen onder DOS, Windows of een andere besturingssysteem gebruik gemaakt worden van de opgebouwde RAID configuratie. Met CTRL-F kom je in de BIOS instellingen van de FastTrak terecht, waar je de gewenste RAID configuraties kunt instellen. Het aanmaken van een RAID configuratie kan haast niet gemakkelijker: bij de optie ‘Auto Setup’ hoef je alleen nog maar aan te geven wat je wilt bereiken: verhoogde snelheid of verhoogde veiligheid. Afhankelijk van je keuze maakt de software automatisch een zo groot mogelijk striping-array of een mirroring-array aan. Voor de kenners zijn er natuurlijk ook opties om alles handmatig in te stellen. Zeer handig is de optie om van een bestaande harddisk een mirroring-array te maken: op de tweede harddisk wordt dan een kopie gemaakt van de huidige inhoud van de eerste harddisk, waarna de twee als mirroring-array dienst kunnen doen.
