Nanoxia Deep Silence 1 review: veelbelovende nieuwkomer

Uiterlijk

Op het eerste gezicht is de Nanoxia Deep Silence 1 een vertrouwde verschijning. Goed, het zijn twee deurtjes in plaats van één, maar zeker in de 'anthraciet' kleurstelling waarin wij de behuizing ontvingen doet deze kast meer dan een beetje denken aan zowel de Performance One modellen van Antec als de Define R-serie van Fractal Design. Nadere inspectie wijst uit dat de overeenkomsten vooral oppervlakkig zijn.

Zo scharnieren deurtjes aan de rechterkant, terwijl de linkerkant doorgaans de scharnieren bevat (uitgezonderd een model als de Bitfenix Ghost of de Corsair Obsidian 550D, waarvan de deur naar beide kanten kan openen). Dat is geen toeval. Nanoxia heeft er bewust voor gekozen, naar eigen zeggen, omdat "de meeste gebruikers rechtshandig zijn en om die reden de behuizing aan hun rechterkant zullen plaatsen". Ook het plaatsen van twee deurtjes in plaats van één is het resultaat van een bewuste beslissing, aldus Nanoxia: "waarom zou je de hele deur openen als je alleen de draaisnelheid van de fans wil aanpassen?", vraagt het bedrijf retorisch.

Zelfs als niet alle argumenten even solide zijn, is het duidelijk dat de makers duidelijk willen maken niet over een nacht ijs gegaan te zijn, maar echt met de gebruikers mee te willen denken, en dat stemt positief. Of het echt nuttig is om de bovenste deur alleen te gebruiken voor toegang tot optische stations en de onderste alleen voor de casefans... dat laten we graag aan de lezer over.

We schreven al in de inleiding dat Nanoxia in de Deep Silence 1 een paar interessante kenmerken heeft,die je doorgaans niet tegenkomt. Daar hoort ook de constructie aan de bovenkant bij: met behulp van een schuifje aan de zijkant, kan je een paneel een paar centimeter omhoog schuiven, zodat luchtsleuven ontstaan voor het afvoeren van warme lucht. Niet geheel onterecht noemt Nanoxia dit een 'chimney' ofwel in goed Nederlands, een schoorsteen. We maken er geen gewoonte van, maar voor deze constructie hebben we de kast in twee configuraties getest, met de 'schoorsteen' open en dicht. Het verschil is klein maar meetbaar, je leest het verderop in dit artikel.

Vóór de schoorsteen bevindt zich een paneeltje dat, na even ingedrukt te worden, schuin omhoog komt. Hierin bevinden zich de front-aansluitingen, die met twee keer usb 2.0, twee keer usb 3.0 en twee audio-aansluitingen redelijk ruim bemeten zijn. Helemaal vooraan treffen we de power-knop, die niet helemaal solide aanvoelt: hij wiebelt een beetje en dat doet afbreuk aan het strakke uiterlijk en de aandacht voor details. Helaas is dit niet het laatste moment dat we die teleurstelling ervaren.