Domme software
Een groot deel van de functionaliteit van dit apparaat is afkomstig van de meegeleverde software. Die moet er namelijk voor zorgen dat de invoer van het apparaat op een zo snel en efficiënt mogelijke wijze verwerkt kan worden. En daar slaagt IRIS totaal niet in. Zelden hebben we software gezien die zo slecht de toets der kritiek kon doorstaan.
Het eerste dat opvalt is dat de programmatuur uit een totaal ander tijdperk stamt dan de toch vrij moderne met USB-poort uitgevoerde scanner. De software is namelijk uit een tijd dat er nog niet eens over USB werd nagedacht! Het is namelijk nog echte Windows 3.x-software, nog niet eens in staat om lange bestandsnamen te herkennen. Dat maakt de complexe folderstructuren die een hedendaagse computergebruiker op zijn computer heeft ondergebracht tot een onleesbare brei.
De wijze waarop de software werkt, is ook niet echt een toonbeeld van gebruiksgemak. Na het scannen van een kaartje moeten de gegevens herkend worden, daarvoor moet het kaartje eerst goed georiënteerd worden. De software is namelijk niet in staat om te zien of een kaartje toevallig omgekeerd gescand is. Nadat het kaartje eenmaal op de juiste wijze in beeld is gebracht moeten de tekens herkend worden. De software verdeelt daarna de gegevens die herkend worden zelf naar de juiste databasevakjes zoals, naam, e-mail etc. Dat slaagt maar in een beperkt aantal gevallen, afhankelijk van het succes moeten de gegevens nog aangepast en gecontroleerd worden. Bij de test bleek dat in bijna alle gevallen aanpassingen gemaakt moeten worden. Hier is het opletten geblazen want een foutje in het telefoonnummer is zo over het hoofd gezien.
Wie denkt dat na het aanpassen van de gegevens alles klaar is, loopt in een vervelende val. Een kaartje heeft namelijk drie verschillende statussen: nieuw, geïndexeerd en geverifieerd. Wanneer vergeten wordt de status na het scannen en herkennen aan te passen van nieuw naar een van de andere standen, zal tot de ontdekking komen dat de gegevens niet worden opgeslagen. Erg leuk om dit na het scannen van zestig kaartjes te ontdekken. Na een tijdje is de truc natuurlijk wel ontdekt, echter je blijft de kans lopen dat je vergeet om eventjes de status om te zetten.
De software kan zelf als klapper functioneren of exporteren naar bijvoorbeeld andere bestandsformaten. De klapperfunctie is misschien nog wel het meest functioneel omdat naast het kaartje ook de gescande gegevens kunnen worden opgeroepen. Al zou ik persoonlijk dan niet van de gescande gegevens uitgaan maar veel meer van het kaartje dat in beeld wordt vertoond.
