Panasonic FT60, DT60 en GT60 review: Plasma versus LCD

Panasonic TX-P42GT60 (plasma)

Zoals we al schreven bouwt ook Panasonic haar plasma-activiteiten af. De Viera TX-P42GT60 vertegenwoordigt de laatste generatie, maar niet het allerbeste dat het merk te bieden heeft. De GT60-lijn heeft 'slechts' "Infinite Black Pro" contrast in plaats van "Ultimate Black" - marketingaanduidingen voor verschillende filters die in het paneel zijn verwerkt om zo laag mogelijke zwartwaardes te behalen. Laatstgenoemde is alleen opgenomen in topmodel TX-P60ZT60, dat ook nóg genuanceerde kleurovergangen kan weergeven. Voor dat privilege betaal je ook de hoofdprijs, dus als je de state-of-the-art techniek van twee jaar geleden goed genoeg vindt, kan je terecht bij de GT60. Wil je het beste van vorig jaar, dan kom je uit bij de VT50-serie, die een 'Infinite Black Ultra' filter heeft.

De GT60 moet het dus doen met een iets minder luxe paneel, maar het blijft een laatste generatie NeoPDP paneel - als je voor plasma kiest toch de beste optie. Bovendien is deze lijn net als de twee die erboven gepositioneerd zijn voorzien van een 3000 Hz 'Focused Field Drive', wat 500 Hz sneller is dan het topmodel van vorig jaar, de VT50. Feitelijk is dit marketing om aan te geven dat de pixels dermate snel van kleur kunnen veranderen, dat er meer kleurnuances mogelijk zijn door de pixels razendsnel te schakelen, vergelijkbaar met FRC in monitoren of een PWM helderheidsregeling.

Toepassing van plasmatechniek kennelijk wel dat de randen rond het paneel niet zo mooi smal kunnen zijn als bij de LED LCD tegenhangers. De P42GT60 heeft wel de mooie aluminium rand rond het scherm, maar aan de voorzijde is nog een zwarte binnenrand zichtbaar. De voet is ook één kolom, in plaats van de V-vorm van de hiervoor besproken exemplaren. Het paneel is ook wat dikker: 4,9 cm op het dikste punt, al is het grootste deel maar 4,3 cm diep. De voet is iets meer dan 27 cm diep en het gewicht van het hele toestel exclusief de voet is met 17,5 kilo op de kop af 5 kilo meer dan dat van de L42FT60. Toch is het indrukwekkend om te zien hoe ver Panasonic het gewicht van plasmatelevisies heeft weten te reduceren. Enige jaren geleden zou een toestel als dit meer dan twee keer zoveel hebben gewogen.

Verbruik

Hét grote verschil met de LED LCD-toestellen zit in het stroomverbruik. Hoewel Panasonic bij iedere nieuwe generatie plasmatoestellen heeft gehamerd op het stroomverbruik en ontegenzeggelijk grote stappen heeft weten te maken in het terugdringen hiervan, is de afname bij LED LCD nog veel sneller gegaan. Volgens de officiële opgave verbruikt de P42GT60 137 watt - net iets minder dan 2,5 keer zoveel als de L42FT60. Onze eigen testresultaten -elders in dit artikel terug te vinden - laten een vergelijkbaar beeld zien, Het zal duidelijk zijn dat hier een niet geringe kloof gaapt. Sinds de invoering van het Europese label voor stroomverbruik voor televisies is plasma hierdoor in een erg lastig parket terecht gekomen - net als bij koelkasten is het verkopen van een model dat niet een A (of A+ of betere) classificering heeft een stuk lastiger dan bij een model dat wél over dat label beschikt. Als je weet dat zowel de 42-inch FT60 als de 47-inch DT60 een A+-certificering hebben, terwijl op de P42GT60 een C-label prijkt, mag duidelijk zijn dat dit geen goede reclame voor plasma is.

De enige manier om de koper dus over de streep te trekken voor plasma is óf een significant lagere prijs - dat is geen realistisch traject voor Panasonic, dat plasma toch jarenlang als de premium optie aanbood, óf de voordelen in beeldkwaliteit moeten opwegen tegen het hogere gebruik. De Viera P42GT60 zet beslist een zeer mooi plaatje neer, maar of het 2,5 keer zo goed is als dat van de LED LCD tegenhangers van het eigen merk, laat staan de vergelijkbaar geprijsde modellen van de concurrentie? Dat zoeken we in deze review uit.