14 budget behuizingen review: goedkoop onderkomen

Kostenplaatje

Een slecht bewaard geheim in behuizingenland is dat het maken van het kale chassis van een kast het duurste is aan de hele productie. Hiervoor moet een speciale mal gemaakt worden, waarmee de chassisdeleen vervolgens uit plaatstaal gestanst worden. Daar zijn hoge kosten aan verbonden. De bijkomende kosten voor afwerking en extra voorzieningen zijn relatief klein. Waar luxere modellen van dikker staal of zelfs aluminium zijn gemaakt, zijn goedkope exemplaren uit wat dunner staal vervaardigd.

Soms is dat zelfs heel dun staal.

Het andere grote verschil tussen dure en goedkope kasten is, naast het gebruikte materiaal, de aankleding. Die aankleding kan zo eenvoudig of uitgebreid zijn als de fabrikant wil. Alleen een ander frontje of geheel andere aansluitingen, een kleurtje van binnen, betere afwerking van scherpe randen, rubberen delen om openingen te verhullen, fan controllers, stoffilters en ga zo maar door: daarmee kunnen de merken zich eenvoudig differentiëren.

Zoals gezegd maken de modellen die we hier bespreken overwegend gebruik van dunner materiaal. Toch zijn ook hier vaak verbeteringen te zien ten opzichte van budgetkasten van enige jaren geleden. De rigiditeit van ook dunner plaatwerk is overwegend sterk verbeterd, evenals popnagelverbindingen en de gehele structurele stijfheid van de geteste chassis. Alleen incidenteel troffen we metaal dat zo dun en flexibel was, dat je het met de hand kon vervormen.

Geen van de geteste modellen beschikt over een echt luxe interne afwerking of exotische materialen, daarvoor is het gekozen prijssegment te laag. Toch weten veel merken echt nog wat te maken van hun budgetmodellen – we zien plexiglas vensters, modellen met veel (verlichte) fans, een opvallende kleur, incidenteel zelfs uitneembare hardeschijfkooien. Aan de andere kant kan een klein aantal van de deelnemers echt niet meer meekomen met de huidige standaarden: te dun materiaal, te veel scherpe randen en te slechte koeling. Er valt dus echt wat te kiezen – en te vermijden.

De vergelijking

Zoals onderstaande grafiek laat zien, zijn instapmodellen ook echt wat kleiner dan je gewend bent. Waar mid-range kasten zelden minder dan zo'n 50 dm³ innemen, halen sommige modellen in deze test amper de helft daarvan. Aan de andere kant, de grootste modellen zijn vergelijkbaar met heel wat midrange exemplaren.

We plaatsen de Corsair Carbide 300R en de Antec Three Hundred Two in alle grafieken erbij in dit artikel, om een vergelijking te kunnen maken met wat we maar de onderkant van het mid-range segment zullen noemen. Ook de Antec GX700, die we later testten en apart hebben besproken, nemen we op in de vergelijking in die klasse.