De wondere wereld van TFT monitoren

Inhoudsopgave
  1. 1. Inleiding
  2. 2. Werking TFT monitoren
  3. 3. Verschillen t.o.v. een CRT monitor
  4. 4. Specificaties van een TFT monitor
  5. 5. Kwaliteitsnormen
  6. 6. Conclusie

Werking TFT monitoren

Waarschijnlijk weet niet iedereen waar de naam TFT monitor vandaan komt. TFT staat voor Thin Film Transistor. En van die laatste, transistoren, zitten er net als in een processor zeer veel in één zo’n TFT scherm. 

De principiële werking van een TFT beeldscherm is gelijk aan die van de CRT monitor. Het beeld wordt opgebouwd uit heel kleine puntjes, pixels genaamd. Iedere pixel kan een bepaalde kleur aannemen doordat hij is opgebouwd uit drie subpixels: een rode, een groene en een blauwe subpixel. Deze pixels zitten zo dicht op elkaar dat het menselijke oog ze niet meer van elkaar onderscheiden kan en het lijkt alsof er slechts één pixel op die plaats zit.

Bij een CRT monitor kan de helderheid van een kleur eenvoudig worden geregeld door de elektronenbundel die de verschillende fosforpunten treft (zie het betreffende achtergrondartikel). Bij een TFT scherm is echter geen elektronenkanon, zodat op die manier ook geen helderheid geregeld kan worden. 

Er wordt licht geproduceerd door een achtergrondverlichting die bestaat uit kleine lichtstaafjes en een folie die het licht gelijkmatig over de oppervlakte verdeeld. Dit licht wordt door meerdere miljoenen vloeibare kristalcellen (ook wel Liquid Crystals genaamd, vandaar de naam LCD – Liquid Crystal Display) gestuurd. Iedere cel is een subpixel. De hoeveelheid licht die zo’n cel kan passeren wordt geregeld door middel van een transistor (waar er dus zoals gezegd vele van in een TFT scherm zitten). 

Bron: PC World.com

Voor en na de transistor zitten twee polarisatiefilters die 90 graden ten opzichte van elkaar verdraaid staan. Door een bepaalde spanning aan te brengen op de transistor wordt de verdraaiing van de polarisatiefilters ten opzichte van elkaar minder en wordt er licht doorgelaten. Om de maximale helderheid te verkrijgen moet de verdraaiing van 90 graden compleet worden opgeheven. 

Indien een transistor het licht (of een deel ervan) laat passeren, valt het op een kleurenfilter (per cel één kleur) waardoor één gekleurde subpixel ontstaat. Drie van deze verschillend gekleurde subpixels vormen dan samen een pixel. 

De onderstaande afbeelding maakt de voorgaande uitleg wat duidelijker.

Bron: PC World.com

Advertentie
0