Zeven Full HD projectoren tot 1500 euro getest

Techniek: geen grote sprongen

In tegenstelling tot de televisiemarkt waar tv’s de afgelopen tien jaar heel veel dunner, zuiniger en ook een stuk beter van beeldkwaliteit zijn geworden, lijken de ontwikkelingen in de projectormarkt op een lager pitje te staan. De beeldkwaliteit is stapsgewijs verbeterd terwijl de prijzen met gelijke tred langzaam zijn gedaald, maar grote revoluties hebben zich niet voorgedaan. Projectoren zijn net als tien jaar geleden nog steeds apparaten met DLP of LCD panelen en een UHP lamp die ervoor zorgt dat er voldoende licht uit de lens komt. Ook qua beeldverwerking hebben projectoren uit het betaalbare segment minder grote stappen gemaakt dan televisies. Waar duurder projectoren wel voorzien zijn van goede deinterlacers en zaken als frame-interpolatie, moeten wat dat in het betaalbare segment nog missen.

LCD projectie

Het meeste bekende type digitale projector maakt gebruik van LCD technologie. LCD (TFT) schermen kennen we allemaal van monitoren en televisies. LCD projectoren werken met een drietal zeer kleine LCD paneeltjes die respectievelijk voor de rode, groene en blauwe beeldcomponent zorgen. Het witte licht van de lamp wordt in een LCD projector middels een serie dichroïsche spiegels namelijk opgedeeld in drie lichtbundels. Elke van deze bundels wordt door een eigen LCD paneel gestuurd, waarna de drie beelden door een prisma weer worden samengevoegd tot één beeld dat het volledige kleurspectrum bevat.

DLP

DLP projectoren zoals wij die getest hebben werken met een chip die bestaat uit duizenden kleine spiegeltjes, voor elke pixel één. Deze spiegeltjes zijn kantelbaar en door ze razendsnel van richting te veranderen kan gezorgd worden dat al het licht, of slechts een deel, daadwerkelijk naar de lens gereflecteerd wordt en op het scherm terecht komt. De DLP chip kan echter geen kleur aan het beeld geven. Daarom gebruiken DLP projectoren een snel draaiend kleurenwiel met ten minsten één rood, groen en een blauw segment waar het witte lamplicht door gestuurd wordt. Door de het licht zeer snel te pulseren met de DLP chip en op het juiste moment wel of juist geen licht door het kleurenwiel te schieten, ontstaat een beeld dat feitelijk bestaat uit kleuren die ná elkaar op het scherm terechtkomen.

Omdat het wisselen van de kleuren zeer snel gebeurt kunnen onze hersenen dat niet bijbenen en worden de kleuren in door ons brein ‘gemengd’. DLP projectie maakt dus zeer handig gebruik van een tekortkoming van het menselijk zicht, maar er zit wel een addertje onder het gras. Zolang je naar het scherm kijkt geldt voor de meeste mensen dat hen niets vreemds opvalt aan het beeld van een DLP projector. Bij snelle oogbewegingen, bijvoorbeeld bij het lezen van ondertiteling, valt het sommige mensen wél op dat wit beeld eigenlijk uit meerder kleuren bestaat. Witte tekst van de ondertiteling lijkt tijdens de beweging van de ogen te bestaan uit rode, groen en blauwe tinten, dit wordt ook wel het regenboogeffect genoemd. De ene persoon valt het sterk op, de ander ziet het helemaal niet. Moderne DLP projectoren zoals wij dit hier testen hebben gelukkig veel minder last van dit probleem dan eerdere generaties. Door het kleurenwiel uit te rusten met meer segmenten en het wiel op hogere snelheid te laten draaien, volgen de kleuren elkaar sneller op wat tot minder ‘mengfouten’ leidt.