Sharp LC-70UQ10EN TV review: tussen full en ultra hd

Bestaand panel, nieuwe aansturing

Laten we eerst even kort een blik werpen op het uiterlijk van de LC-70UQ10EN. De 70 inch grote TV heeft een metalen omlijsting die aan de onder- en bovenzijde ook daadwerkelijk metaalkleurig is, terwijl links en rechts van het scherm een zwarte kunststof strook zichtbaar is. In absolute zin zijn de randen niet heel dun, maar rond het 70 inch grote schermen tekenen ze mooi slank af. Dat geldt helaas minder voor de voeten van de UQ10. Deze steken pontificaal onder het scherm uit en zijn optisch erg aanwezig.

Dan de techniek van het scherm zelf. Helaas geeft Sharp weinig info vrij over hoe Quattron Pro precies werkt. Verschillende persdocumenten en afbeeldingen spreken elkaar bovendien tegen. Bij bestudering van de subpixelstructuur van de Quattron Pro televisies viel ons echter op dat deze niet veranderd lijkt te zijn ten opzichte van de vorige generatie Quattron schermen: onder een vergrootglas zien beide er hetzelfde uit. Desgevraagd bevestigde Sharp dit ook aan ons, qua paneltechnologie is Quattron Pro feitelijk identiek aan de normale Quattron schermen van de afgelopen jaren.

De aansturing van het panel is echter wél aangepast. De rode, groene, blauwe en gele subpixels, die altijd al uit twee boven elkaar gelegen delen bestonden, kunnen nu ook daadwerkelijk in twee segmenten aangestuurd worden met verschillende beeldinformatie. Of hierbij ook fysieke veranderingen bij de aansturing van het panel hebben plaatsgevonden is ons niet duidelijk, maar wij verwachten van niet.

Sharp stuurde de bovenste en onderste elementen van de subpixels tot nu namelijk ook los van elkaar aan. Niet met afzonderlijke beeldinformatie, maar om de helderheid nauwkeuriger te kunnen regelen. Wanneer er weinig helderheid nodig was werd slechts één deel gebruikt, was de volledige helderheid vereist dan lichtten beide delen op. Dit is op zich niets bijzonders, ook bij andere LCD technologieën bestaan subpixels vaak uit meerdere cellen, waarbij afhankelijk van de gewenste helderheid één of meerdere delen daadwerkelijk oplichten.

Bij Quattron Pro gooit Sharp dit principe over boord en worden de verschillende cellen van de subpixels daadwerkelijk met verschillende informatie aangestuurd. Dit heeft als voordeel dat de verticale resolutie ineens verdubbelt, maar nadelen zijn er ook. Door de subpixels bij Quattron Pro echt onafhankelijk van elkaar aan te sturen, verliest Sharp per individuele ‘pixel’ de helft van de beschikbare helderheid, en ook het aantal stappen waarin de helderheid geregeld kan worden neemt af. Dit is grotendeels echter een theoretische verhandeling, omdat de cel ernaast doorgaans (vrijwel) dezelfde beeldinformatie zal bevatten en zo dus alsnog de volledige helderheid van de subpixels uitgestraald wordt.