Zeven Ultra HD televisies in getest: strijd van de pixelmeesters

Panasonic AX900

Panasonic stopte eind 2013 met de fabricage van plasmaschermen, tot groot verdriet van veel liefhebbers van deze beeldschermtechnologie. Grote vraag was dus hoe de Japanse fabrikant het high-end segment zou invullen, en inmiddels hebben we daar antwoord op. Net boven de AX800 is in de loop van 2014 namelijk ook de AX900 geïntroduceerd. Met technieken als 'Studio Master Drive', 'Super Chroma Drive' en 'Black Gradation Drive' belooft Panasonic zelf dat dit model qua beeldkwaliteit moet kunnen wedijveren met de plasmaschermen van weleer. Die plasmaschermen stonden bekend om hun goede kleurweergave, snelle reactietijden en bovenal om hun uitstekende zwartweergave. De AX900 komt met een stevig prijskaartje. Het door ons geteste 55 inch model staat in de prijsvergelijker vanaf 3500 euro, de 65 inch variant kost minimaal 4000 euro.

Qua uiterlijk lijkt de AX900 op de AX800, al mist de AX900 de open beugel aan de onderkant. Ook dit model heeft echter een zware metalen voet aan de achterzijde van het scherm, dat zelf direct op de ondergrond rust. In de onderrand heeft Panasonic bij de AX900 een blauw lichteffect ingebouwd, dat overigens ook uitgeschakeld kan worden. De televisie is voorzien van dubbele satelliet en DVB-C/T tuners en heeft twee CAM sloten zodat twee kanalen tegelijkertijd gedecodeerd kunnen worden. Net als bij de AX800 vinden we ook bij dit apparaat een DiplayPort aansluiting terug, een unieke feature voor Panasonic.

Over de beeldkwaliteit van de AX900 zijn we eigenlijk een beetje teleurgesteld. Panasonic gebruik een full-backlight systeem met 128 individueel dimbare zones, wat garant zou moeten staan voor uitstekende contrastwaarden. In de praktijk zien we dat helaas niet terug. In de cinema-beeldstand meten we op een ANSI schaakbord een maximale helderheid van 192 cd/m², terwijl de zwartmeting uitkomt op een teleurstellende 0,13 cd/m². Dat zijn zeker geen zwartwaarden zoals we die van plasma gewend zijn, en het gemeten contrast van 1485:1 is zelfs het op één na slechtste van alle televisies uit deze test.
Dat wil overigens niet zeggen dat de AX900 een slechte televisie is, zeker niet. In de Cinema beeldstand laat de tv een wat vreemd gammaverloop zien, mogelijk een gevolg van de interactie van de dynamische backlight op onze testpatronen. Resultaat is in ieder geval dat de tv hoge gammawaarden laat noteren, waardoor het beeld in de middentonen wat donker oogt. Ook de onderlinge kleurverhoudingen zijn in de cinemastand niet helemaal zoals ze moeten zijn, vooral rood mist duidelijk aan helderheid. Schakelen we de televisie over naar de THX Bright Room modus, dan zien we betere resultaten. Het gammaverloop ligt hierbij gemiddeld iets onder 2, met als resultaat juist een iets te licht beeld. De onderlinge verhouding tussen rood, groen en blauw is echter vrijwel perfect, met snaarstrakke lijnen over vrijwel heel het bereik tussen zwart en wit. De kleurweergave is in deze modus ook iets beter, al valt op dat blauw nu juist te helder wordt weergegeven. 

Over het geheel laat de AX900 een ietwat teleurstellende indruk bij ons achter. Het is absoluut een prima televisie, maar als geestelijke opvolger van Panasonic's uitstekende plasmaschermen hadden we vooral op het gebied van de zwartweergave meer verwacht. Ondanks een full backlight met 128 dimbare segmenten, stelt de televisie echter juist op dit punt wat teleur.