Samsung Galaxy S6 en S6 Edge review: het roer om

Schermkwaliteit

Samsung heeft voor beide toestellen gekozen voor een scherm met een diagonaal van 5,1 inch en een resolutie van 2560x1440 pixels. We hebben die schermen uiteraard weer doorgemeten met Spectracal CalMAN 5 in combinatie met een X-Rite i1 Display Pro colorimeter. De resultaten van die metingen zijn zeer afhankelijk van de specifieke scherminstelling die je kiest. Er zijn er vier. Standaard staan de Galaxy S6 en S6 Edge ingesteld op Aanpasbaar Display, waarmee de weergave wordt aangepast op wat je aan het doen bent. Samsung garandeert de werking hiervan overigens alleen maar bij haar eigen apps. Verder is er nog AMOLED-bioscoop, AMOLED-foto en Basis. Hieronder zie je van beide toestellen naast elkaar de schermmetingen bij alle vier de modi, afgezet tegen de sRGB- (of eigenlijk Rec.709)-kleurruimte.

Het is duidelijk dat Samsung wel degelijk weet hoe het een scherm 'moet' kalibreren. Dat is duidelijk zichtbaar aan de kleurweergave in de Basis-stand. Daar zitten alle kleuren netjes onder de 3 DeltaE 1994-punten, wat aangeeft dat er geen met het oog zichtbare kleurfouten op te merken zijn. Kijken we naar de drie andere modi, dan lijkt het erop dat Samsung het scherm echter liever een (veel) verzadigder weergave geeft. Qua kleurechtheid vliegen de schermen van de S6 en S6 Edge dan behoorlijk uit de bocht; de weergave gaat dan in de richting van AdobeRGB. Daar kan Android voor zover wij weten op dit moment echter nog niet bijster veel mee aanvangen. Aangezien je op een smartphone waarschijnlijk zelden kleurkritisch werk doet, is het foutloos weergeven van de kleuren niet zo belangrijk als bij bijvoorbeeld een IPS-monitor, die daar veel vaker voor gebruikt wordt. Het zal voor een belangrijk deel liggen aan je eigen voorkeur. In dat licht bekeken is het in ieder geval fijn dat Samsung je de keuze biedt. Het gamma is met name bij lichtere tinten niet perfect.

Met het scherm in de standaardinstelling (Aanpasbaar Display)...

...en in de Basisinstelling.

Een groot voordeel van de gebruikte Super Amoled-technologie, zijn - naast de vrijwel oneindige kijkhoeken - de zwartwaardes. Aangezien de lichtopbrengst bij dit type scherm uit de pixels zelf komt en niet van een backlight, is het mogelijk om een zwartwaarde van 0 te halen, wat een oneindig contrast oplevert. Bij een LCD-paneel is dat niet mogelijk, want dat werkt wel met een backlight. Dat kan voor een pixel nooit helemaal uitgeschakeld worden als de pixel ernaast wel verlicht moet worden. Het verschil tussen de twee technologieën is heel erg goed te zien als je in het donker een film gaat kijken. De zwarte balken boven en onder de weergave (indien aanwezig) en de zwarte vlakken in de film zelf, zien er bij Amoled-schermen ook mooi diepzwart uit, terwijl je bij LCD-panelen dan vrijwel altijd nog een grijszweem ziet. 

De maximale helderheid was lange tijd niet enorm hoog bij Super Amoled-schermen. Dat is al enige tijd niet meer zo, ook niet bij de Galaxy S6 en S6 Edge. Die kunnen handmatig worden ingesteld op ruim 300 candela per vierkante meter, wat op zich niet echt bijzonder is. Het scherm kan echter nog veel helderder als het nodig is. Als we met een zeer fel licht in de sensor van de toestellen schijnen, slaat de meter uit naar ruim 550 candela per vierkante meter. Dat is met een volledig wit scherm. Maken we het witte vlak kleiner, dan komen we nog veel hoger uit, tot boven de 750 candela per vierkante meter. Dan kan het paneel zijn vermogen beter focussen. 

Objectief beschouwd is het scherm van de S6 mooier dan dat van de S6 Edge. Dat heeft niet zozeer te maken met de metingen, maar met de rondingen aan de zijkanten. Als je recht van boven op het scherm kijkt, zie je duidelijk dat die randen minder helder zijn. Op zich logisch gezien de hoek waaronder je die gedeeltes van het scherm bekijkt, maar het plaatje wordt er natuurlijk niet echt fraaier op.