600-650 watt voedingen: 25 modellen getest

Testmethode en testveld

Uiteraard tellen boven alles de testresultaten. We testen voedingen bijzonder grondig. Daarbij kijken we naar de stabiliteit en micro-fluctuaties (ripple) van de voltages op de 12V-lijnen, de efficiëntie (ook bij lage belastingen), het sluipverbruik en de geluidsproductie. Voor alle metingen gebruiken we als een van de weinige testlabs professionele apparatuur, vergelijkbaar met wat voedingsfabrikanten ook zelf hebben staan. 

Voor het testen van voedingen maken we gebruik van professionele Stratron load-generatoren, waarmee we voedingen in ons lab tot 1600 watt kunnen belasten. Iedere voeding testen we in stappen van 100 watt vanaf 200 watt tot aan de maximale belasting. Bij iedere stap meten we voltages op de verschillende lijnen. Hoe dichter die waardes liggen bij de officiële waardes van 3,3, 5 en 12 volt, des te beter. Meer dan 5% afwijking is taboe. Bij iedere stap meten we met een professionele Zes Zimmer stroommeter het uit het stopcontact opgenomen vermogen. Op basis daarvan berekenen we de efficiëntie. Een oscilloscoop stelt ons in staat om de ripple, ofwel de fluctuaties op de geleverde gelijkspanningen te meten.

Belangrijk om te weten is dat we in alle gevallen in totaal zo’n 50 watt stroom uit de 3,3 en 5 voltlijnen trekken en de rest uit de 12 voltlijnen. Dat is anders dan de manier waarop bijvoorbeeld de 80 Plus organisatie of de meeste fabrikanten zélf hun voedingen testen, maar staat wel dichter bij de realiteit. In een PC maken alle stroomverslindende componenten (lees: de CPU en GPU) louter van de 12 voltlijnen gebruik; de 3,3 en 5 voltlijnen hebben slechts een zeer beperkte functie.

Naast de standaard tests vanaf 200 watt doen we ook tests bij lage belastingen van 22,5, 50 en 100 watt. Deze waardes en de verdeling van de belasting over de 3,3, 5 en 12 volt rails is gemodelleerd naar een écht systeem gebaseerd op een Intel Core i7 4770K Haswell-processor, een Gigabyte GA-Z87X-UD3H moederbord, twee Corsair Vengeance Pro geheugenmodules, een OCZ Vertex 4 SSD en een CPU-koeler. De 22,5 watt test komt ruwweg overeen met het idle-verbruik van dit systeem, de 50 watt test is gemodelleerd naar een situatie waarbij één CPU-core volledig is belast en de 100 watt test naar een situatie waarbij alle cores volledig belast zijn.

Voorts meten we ook het door de voeding aan het stopcontact onttrokken vermogen zónder belasting. Belangrijk om te weten of een voeding niet te veel sluipvermogen hebben.

Onze geluidstest doen we in een geluidsdichte box, zodat we waardes vanaf ca. 18 dB(A) nauwkeurig kunnen meten. Onze meter plaatsen we 10 cm. van de voeding en we belasten de voedingen met ca. 100W, 300W en 500W. We doen de metingen nadat de voedingen 20 minuten lang belast zijn.

25 modellen

Zoals gezegd hebben we 25 voedingen getest. Om de grafieken overzichtelijk te houden, hebben we de 19 (semi-)modulaire voedingen een rood balkje gegeven en de 6 niet-modulaire een blauw balkje. Door gebrek aan ruimte bespreken we niet iedere voeding afzonderlijk, maar gaan we louter in op de diverse vermelde testaspecten. Daarnaast kijken we naar de fysieke eigenschappen. We beginnen echter met de maximale stabiele belasting, want als je een 500W voeding koopt, wil je natuurlijk wel dat die dat ook echt kan leveren.

Over condensators gesproken

Het is een onderwerp dat iedere discussie bij onze voedingreviews beheerst: wat voor condensators zijn gebruikt in een voeding? Alleen exemplaren van Japanse makelij kunnen op goedkeuring van veel Hardware.Info lezers rekenen. Onze tests geven ondertussen geen verschil aan. De gedachte is dat Japanse condensators (‘caps’, kort voor ‘capacitors’) langer meegaan. Helaas kunnen we dat niet testen, maar de voedingfabrikanten staan doorgaans ook pal achter hun condensators van andere herkomst, zo blijkt ook uit de garanties. Desalniettemin hebben we bij de voedingen geïnventariseerd welke merken condensators zijn gebruikt. Die informatie vind je in de vergelijkingstabel.