De praktijk
De beste test is de praktijktest, en dat heb ik gedaan door de HDD100 twee weken lang regelmatig als reisgenoot op de fiets te gebruiken. Omdat er geen fatsoenlijke riemclip bij zit, ben je altijd genoodzaakt de speler in broek- of jaszak te stoppen, wat het bedieningsgemak niet ten goede komt. Opvallend is dat de HDD100 bovengemiddeld gevoelig is voor schokken: bij een hobbelig fietspad of een van de vele idioot hoge verkeersdrempels waarmee mijn woon-werk-route gezegend is, slaat de HDD100 regelmatig over. Ter beeldvorming: enkele van deze drempels zijn zo steil, dat als je er met 25 km/h met de fiets overheen rijdt, je stuitje ongeveer tot de huig schiet... Dat de harddisk even moeite heeft met zo'n klap is te vergeven, maar de cache van de speler zou dit moeten opvangen. Deze is dus te klein, of kapot? Wat ook vreemd is aan de bediening, is dat de knoppen "previous" en "next" boven respectievelijk onder zitten, terwijl men dit eerder in een horizontale oriëntering verwacht.
De horizontaal gelegen knopjes zijn echter voor de navigatie door de menu's en schakeling tussen trackdetails en grafische equalizer.
Detailweergave
Equalizer
De meest hinderlijke eigenschap die we aan de speler hebben kunnen ontdekken, is dat hij zich niks aantrekt van het tracknummer uit de ID3 tag. De albums en artiesten worden netjes herkend, en de bestanden worden ook in albums ingedeeld, maar de volgorde van de nummers is volgens een algoritme waarvan wij de logica nog niet van ontdekt hebben.
Daar staat het album wat we zoeken: "Comalies"...
...maar de volgorde is...hm, apart
Als je dus tientallen CD's in één keer op de HDD100 wil zetten, moet je dus handmatig voor elke CD een playlist met de DMM-software aanmaken, de enige manier om de HDD100 ertoe te bewegen de tracks in de goede volgorde af te spelen. Dit is een zeer ernstige fout van Philips, en we hopen dat dit in toekomstige versies van de software verholpen wordt.
Opvallend is dat al na een week gebruik de met kunststof beklede achterkant van de HDD100 bezaaid is met lelijke krassen, ondanks dat hij continue in het knikkerzakje zit.
De batterijduur is wisselend. Bij normaal gebruik gaat de speler een uur of tien mee, maar als je veel "zapt" tussen de tracks, dan houdt de speler het vaak al binnen een uur voor gezien. Als je de speler als externe harddisk gebruikt, dan is de acculevensduur nog geen uur. Wat ook vervelend is, is dat de accu zichzelf spontaan ontlaadt: we hadden de speler volledig laten opladen, drie dagen laten liggen, en toen gaf hij geen kik meer. Pas nadat we hem intraveneus stroom toedienden, was er weer leven in de HDD100 te bespeuren.
Het belangrijkste aan een MP3-speler is echter de geluidskwaliteit. En daar is bij deze speler gelukkig niks mis mee. Sterker nog, het geluid is ongeveer het beste wat we tot nog toe bij een MP3-speler aantroffen. Mede verantwoordelijk daarvoor zijn de uitstekende oordopjes die een wonderbaarlijke dynamiek ten gehore brengen. De muziek, of het nu klassiek, rock, gothic of trance is, klinkt sprankelend, met een goede weergave in alle frequentiegebieden. Bijzonder goed, voor oordopjes, is de basweergave. Ruis konden we niet ontdekken, en het volume kan tot oorverdovende proporties opgekrikt worden. Op dit gebied heeft Philips zijn zaakjes goed voor elkaar.
Het contrast en de lengte van het backlight zijn via het menu makkelijk in te stellen
Naast afspelen, kan de HDD100 ook nog opnemen via line-in en een ingebouwde microfoon. De line-in werkt prima, en neemt direct in MP3 formaat op. Dat geldt ook voor de opname via de microfoon. Deze is vrij ongevoelig voor achtergrondgeluid, maar pikt geluid op de voorgrond goed op. Niet geschikt om een bootleg-opname van een concert te maken, maar prima om een vergadering op te nemen om later exacte kloppende notulen te produceren. Jammer genoeg worden geluiden aan de behuizing veel te hard doorgegeven, ook via indirect contact. Zelfs het neerzetten van een glas op de tafel waarop de HDD100 ligt, zorgt voor een oorverdovende dreun in de opname.
