Intel Compute Stick review: de tweede ronde

Intel Compute Stick 2.0

De nieuwe Intel Compute Stick, die vooralsnog geen aparte naam lijkt te hebben om hem van zijn voorganger te onderscheiden, is in veel opzichten aangepast. Toch zijn ook de nodige zaken hetzelfde gebleven. We kijken eerst even naar wat nieuw is, want dat is natuurlijk het meest interessant. 

In de eerste plaats is het onderliggende platform vernieuwd. In plaats van het Bay Trail platform met een processor met Silvermont architectuur, heeft Intel gebruik gemaakt van het nieuwere Cherry Trail platform met Airmont cores. Het belangrijkste verschil is dat Airmont gebruik maakt van een 14nm procedé, waardoor het zuiniger moet zijn. Ook biedt Airmont extra functionaliteit, zoals een h.265 decoder. We kennen de tegenhanger van Cherry Trail bestemd voor pc's en laptops al onder de naam Braswell. Cherry Trail is nog zuiniger, met een TDP van 2 watt, en uiteraard liggen de prestaties ook nog iets lager. Deze chips zijn eigenlijk voor tablets en smartphones bestemd, maar ook in een supercompcte form factor als een hdmi stick kunnen ze natuurlijk goed dienst doen.

De andere SoC brengt ook andere connectiviteit met zich mee. De nieuwe generatie Compute Stick heeft niet een maar twee usb-poorten en een daarvan is zelfs usb 3.0. Een kleine, maar belangrijke verbetering. De extra poort zorgt er wel voor dat de stick duidelijk langer is. Het wordt zo een behoorlijk uit de kluiten gewassen apparaat om direct uit een hdmi-ingang te laten steken, maar gelukkig levert Intel een klein kabeltje mee zodat de stick-pc de toegang tot naburige ingangen niet belemmert. Afgezien van de extra usb-aansluiting (de tweede is gewoon 2.0) zijn er extern geen nieuwe aansluitmogelijkheden: een micro-sd geheugenkaartlezer en een micro-usb voedingsaansluiting, daarmee moet je het doen. 

Betere wifi

Een belangrijke interne wijziging is de wifi chip. Dat was een single-band Realtek 802.11n exemplaar , maar is nu een Wireless-AC 7265 van Intel zelf. Dat is een dual-band 802.11ac module met een maximale theoretische snelheid van 866 Mbit/s. Een enorme verbetering. Helaas kregen we geen stabiele verbinding met het Ubiquiti Unify access point in ons lab, ook met een tweede sample werkte dit niet. Aangezien dat met andere adapters met dezelfde techniek als basis wel werkt, houden we het vooralsnog op een niet-verklaarbare glitch. We vermelden het omdat het mogelijk wel iets is om rekening mee te houden als je eenzelfde access point hebt als hier in het lab gebruikt, maar dat zal niet veel voorkomen.

Betere SoC

Een andere verbetering hangt samen met de vernieuwde SoC. Waar de voorganger een Bay Trail Z3735F met een TDP van 2,2W en een kloksnelheid van 1,33 GHz had, met een Boost van 1,83 GHz, heeft de nieuwe versie een Cherry Trail x5 8300, met een TDP van 2W, een kloksnelheid van 1,44 GHz en een Boost van 1,84 GHz. Dat is een relatief kleine upgrade, maar voor de grafische kaart is de stap vooruit groter. De Intel HD Graphics heeft nu 12 execution units op basis van dezelfde architectuur als in Broadwell cpu's, terwijl de voorloper er 4 had op basis van de veel minder krachtige Ivy Bridge graphics. Dat de klokfrequentie van de videokaart lager is (200 MHz standaard, 500 Turbo, versus 311/646 bij de Z3735F) hoeft dan ook zeker geen nadeel te zijn. Een ander voordeel is de h.265 decoder, die prima werkt. Zelfs 4K-bestanden kan deze probleemloos afspelen (een enkel klein schokje daargelaten). Helaas is het aansturen van een 4K-beeldscherm er niet bij, de HDMI 1.4 interface beperkt de stick tot 24Hz bij die resolutie; ook 3440x1440 gaat met maximaal 30Hz. 

Ondermaatse opslag

Wat niet verbeterd is, zijn werkgeheugen en opslag. De x5 8300 is volgens de informatie van Intel zelf beperkt tot 2GB werkgeheugen, wat voldoende is om Windows 10 Home (dat is meegeleverd) te draaien, maar niet voor heel veel meer. Met meer dan een paar tabs open wordt een browser al snel langzaam en ook meerdere programma's tegelijk draaien is geen feest. Uitbreiden is uiteraard niet mogelijk met deze form factor. Vervelender nog is de opslagcapaciteit: de geïnstalleerde eMMC is 32 gigabytes groot, waarvan na de eerste keer opstarten nog maar amper de helft beschikbaar is. Dat is nauwelijks voldoende om Windows updates te installeren. 

Verplaatsen we onze blik dan nog even terug naar het exterieur, dan kunnen we opmerken dat de power-knop niet een duidelijke klik heeft en niet vergezeld gaat van een reset-knop. De Compute Stick start op zodra hij is aangesloten op het stroomnet - dat is bij de eerste keer aansluiten even opmerkelijk. Verder is er nog altijd geen audio-aansluiting aanwezig en heeft Intel ook in deze versie van de Compute Stick een fan ingebouwd. Die is in een stille ruimte ook daadwerkelijk hoorbaar, wat niet heel prettig is. Daar komt bij, dat hij ook weer niet supergoed zijn werk doet, want bij zware continue belasting gaat de SoC duidelijk terugklokken - maar daar komen we op de volgende pagina op terug.