Lenovo Moto Z Play review: the good, the bad and the ugly

Conclusie

Daar gaan we dan, de Moto Play Z: the good, the bad and the ugly. Het design van de Moto Z Play is wat aan de forse en lompe kant. Deels is dit natuurlijk te wijten aan de modules. Ze lijken een hoge bouwkwaliteit te hebben en daar staat wat extra gewicht en dikte tegenover. Dat is prima, maar ook zonder de modules blijft er best veel Moto Z Play over. Tel daarbij de ongelukkig uitpakkende curve in de boven- en onderkant en het gladde aluminium frame bij op en je kunt je afvragen hoe toekomstbestendig het design en de uitstraling van dit toestel zijn.

Dan de bad. Eigenlijk is het grootste punt van zorg bij de Moto Z Play de houdbaarheid van het toestel. Niet alleen op het vlak van bestendigheid, maar ook wat betreft het commitment van de fabrikant aan dit project. Om het concept van een modulaire telefoon - waarbij je nieuwe onderdelen koopt in plaats van een ander toestel - te laten slagen is het heel belangrijk dat er op lange termijn wordt vastgehouden aan het project en dat er steeds nieuwe modules worden uitgebracht. Of Lenovo met de Moto Z Play een langetermijnvisie in praktijk zal brengen is afwachten. Er moet wel gezegd worden dat het huidige toestel en de modules een serieuze start zijn en we in die zin aangenaam verrast zijn. Bovendien heeft Lenovo aangekondigd in 2017 12 nieuwe modules uit te brengen. Als dat daadwerkelijk gebeurt kan je nog meer zelf bepalen welke richting je als gebruiker wilt geven aan de Moto Z Play.

Een ander punt van zorg is dat de huidige modules behoorlijk aan de prijs zijn en dat heeft mogelijk een afremmende werking op het aantal mensen dat bereid is om overstappen naar een dergelijk toestel. Als dat zo zou zijn, kan dat ook weer van invloed zijn op het commitment van de fabrikant aan dit project. Het gevaar is dan dat deze bewegingen elkaar versterken en een vroegtijdig einde maken aan (het concept achter) de Moto Z Play.

En dat zou jammer zijn. Want ondanks het feit dat de uitvoering op sommige punten anders of beter had gekund, heeft het concept van een modulaire smartphone een zekere aantrekkingskracht. En het moet gezegd worden dat Lenovo met de Moto Z Play en de nu beschikbare modules op dit gebied pionierswerk verricht. Het toestel zelf heeft een uitstekend Super Amoled scherm en een beest van een accu. De CPU en SoC zijn niet opmerkelijk, maar goed genoeg voor gemiddeld gebruik. Wat betreft grafische kracht kan de Moto Z Play de vergelijking met concurrenten nauwelijks aan. Dat hoeft overigens geen onoverkomelijk probleem te zijn, zolang je niet van plan bent om zware games te draaien op dit toestel. Punt van kritiek is wel dat dit onderdeel niet met een module is te vervangen en daarom eigenlijk om mee te beginnen wat meer vuurkracht had moeten hebben.

Als we puur naar het losse toestel kijken, dan zijn er in de prijsklasse van de Moto Z Play ook andere opties die het overwegen waard zijn. Zoals bijvoorbeeld de Honor 8 die het qua design en uitstraling echt beter doet en ook op alle andere fronten een geduchte concurrent is. Maar de modules geven de Moto Z Play een extra dimensie. Alle vier hebben ze zeker een toegevoegde waarde, zelfs de JBL speaker - die op zichzelf een niet geheel overtuigend geluid produceert. De Hasselblad TrueZoom vult de cameraprestaties van de Moto Z Play aardig aan en de Incipio Battery Pack maakt dat je nóg langer zonder stopcontact kan. En dan heb je nog de Instashare Projector die het in het donker hartstikke leuk doet.

Wat ons betreft is de Moto Z Play op dit moment de meest serieuze en geslaagde poging om een modulaire smartphone te realiseren. Zowel het concept als de uitvoering ervan vertonen genoeg aanknopingspunten om te stellen dat het project een kans van slagen heeft en mogelijk van invloed zal zijn op toekomstige ontwikkelingen op het gebied van smartphones. Daarom kennen we de Moto Z Play een Innovation award toe.

 
Innovation award