Philips BDM4037UW review: elegante 40-incher

Uniformiteit

Als we kijken naar de uniformiteit, oftewel de gelijkmatigheid van de verlichting door het backlight, dan zien we wisselende resultaten bij de Philips BDM4037UW. De gemiddelde waardes van wit zijn in vergelijking met de hoogst gemeten waarde heel behoorlijk, zelfs gewoon goed. Echter, de laagst gemeten waarde is wel wat laag, slechts 77% ten opzichte van het felste wit. Dat komt omdat de rechterbovenhoek qua verlichting wat achterblijft.

De uniformiteit van zwart is in relatieve cijfers altijd wat minder, en ook hier worden zeer kleine verschillen toch wat zwaar aangezet - de laagst gemeten zwartwaarde is 0,03 cd/m², de hoogste is 0,05 cd/m² en dat is alleen midden onder. Procentueel is dat inderdaad 60%, absoluut gezien heeft het natuurlijk weinig om het lijf. Staar je dus niet blind op deze twee grafieken.

Hieronder zie je de deelmetingen op 15 punten die ten grondslag liggen aan de grafieken hierboven. Daar is te zien dat zelfs op het minste deel van het scherm het contrast nog altijd uitkomt op 2804:1, terwijl het op het beste deel de 4100:1 benadert. Daar kunnen de meeste andere monitoren een puntje aan zuigen. Echter, als we kijken naar de kleurafwijkingen, zien we wel dat die behoorlijk oplopen, met uitschieters naar boven de 7 op basis van DeltaE2000. Om die reden zouden we het scherm zonder verdere kalibratie niet direct aanraden voor kleurkritisch werk.

Let op, de kleuring van de vakjes bij de uniformiteit van zwart, wit en het contrast is gerelateerd aan de resultaten van de deelmetingen op het betreffende model, en dus niet aan absolute waardes.

• Voor zwart geldt, hoe lager de gemeten waarde, des te beter (=groener); hoe hoger, des te slechter (=roder).
• Voor wit is de kleurcodering anders, want daar stellen we immers in op een specifieke helderheid van 150 cd/m². Daarom zijn waardes die deze instelling dichter benaderen groen, waardes die er vanaf wijken worden rood gekleurd - hoe meer ze afwijken, des te roder.
• Voor het contrast is het hoogste contrast groen, het laagste rood - en de waardes er tussenin worden met tussenliggende kleuren gemarkeerd - groener is beter, roder is slechter. We benadrukken hier nog maar eens, dat het relatieve waardes zijn: een contrast van 1702:1 is erg goed, maar als het hoogst gemeten contrast 2581:1 is, wordt de eerstgenoemde waarde wel in rood gemarkeerd.
• Bij de kleurtemperatuur zijn metingen blauwer naarmate ze lager zijn, geler naarmate ze hoger zijn.
• Ten slotte de kleurafwijking: hier zie je in de vakjes een getal voor de DeltaE waarde, waarbij waardes onder de drie met het blote oog amper waarneembaar zijn. De kleur van de vakjes geeft de kleurafwijking van grijs aan.