Huawei Y7 review: instap krachtpatser

Intern

De Huawei Y7 is onder de motorkap voorzien van een Qualcomm Snapdragon 435 (MSM8940). De 435 is een 28 nm LP SoC en wordt ook toegepast in Xiaomi's Redmi 4X, Oppo's A57 en LG's Q6. De octacore processor bestaat uit een enkel cluster van acht rekenkernen die geklokt zijn op 1,4 GHz en per viertal eventueel kunnen terugschakelen naar een lagere klokfrequentie. De SoC maakt gebruik van Qualcomm's eigen X9 LTE modem waarmee maximale snelheden van 300 Mbps (down) en 100 Mbps (up) kunnen worden gehaald, en ondersteunt Quick Charge versie 3.0. De dienstdoende GPU is de Adreno 505 die geklokt is op 450 MHz.   

Wat betreft de connectiviteit zijn we niet over de gehele linie tevreden. Ondersteuning voor 4G en Bluetooth 4.1 zijn gelukkig aanwezig, maar er is geen ondersteuning voor NFC en de hoogste WiFi-standaard is 802.11n. Uiteraard hadden we hier liever 802.11ac gezien, al is dat op dit prijspeil nog veel vaker uitzondering dan regel. Ondersteuning voor draadloos opladen ontbreekt bij de Y7 eveneens, maar nog meer missen we de vingerafdrukscanner - een functie die wel in toenemende mate bij budgettoestellen wordt toegepast. De ondersteuning voor WiFi Direct - die het gebruik van Miracast mogelijk maakt - en de aanwezigheid van een kompasfunctie kunnen we dan wel weer waarderen.   

Als we naar de geheugenspecificaties van de Y7 kijken treffen we 2 GB werkgeheugen en 16 GB aan opslagcapaciteit aan, waarvan 10,06 GB daadwerkelijk beschikbaar is. De 2 GB aan RAM is zeker werkbaar, al is het niet bijster indrukwekkend. De meeste toestellen uit het testveld hebben de beschikking over 3 GB, de Honor 6X en Wiko U Feel Prime hebben zelfs 4 GB aan boord. We zullen straks zien of dit resulteert in mindere prestaties bij de benchmarks. Ook de 16 GB opslag, laat staan de 10 GB die daadwerkelijk beschikbaar is, had wat ons betreft wel wat meer mogen zijn. 32 GB is binnen dit testveld niet heel ongewoon, al is dit natuurlijk makkelijk op te lossen door een micro SD-kaartje te plaatsen.