Samsung C49HG90 review: decadente volbloed in 32:9

Uniformiteit

De uniformiteit, oftewel de gelijkmatigheid van de achtergrondverlichting, is voor een scherm van dit formaat opmerkelijk goed. Het is doorgaans een zwak punt van superbreedbeeld schermen, maar de ledstrips aan weerszijden maken kennelijk gebruik van een geavanceerde diffuser. De laagst gemeten witwaarde heeft 82% van de helderheid van het witste wit: keurig. Ook het gemiddelde is met 89% prima. Bij zwart laat de C49HG90 echt zijn tanden zien, want daar behoort hij tot de drie beste in de grafieken, en het is juist bij zwart dat schermen het veelal lastig krijgen.

Hieronder zie je de deelresultaten van de uniformiteitsmetingen.

Let op, de kleuring van de vakjes bij de uniformiteit van zwart, wit en het contrast is gerelateerd aan de resultaten van de deelmetingen op het betreffende model, en dus niet aan absolute waardes.

• Voor zwart geldt, hoe lager de gemeten waarde, des te beter (=groener); hoe hoger, des te slechter (=roder).
• Voor wit is de kleurcodering anders, want daar stellen we immers in op een specifieke helderheid van 150 cd/m². Daarom zijn waardes die deze instelling dichter benaderen groen, waardes die er vanaf wijken worden rood gekleurd - hoe meer ze afwijken, des te roder.
• Voor het contrast is het hoogste contrast groen, het laagste rood - en de waardes er tussenin worden met tussenliggende kleuren gemarkeerd - groener is beter, roder is slechter. We benadrukken hier nog maar eens, dat het relatieve waardes zijn: een contrast van 1702:1 is erg goed, maar als het hoogst gemeten contrast 2581:1 is, wordt de eerstgenoemde waarde wel in rood gemarkeerd.
• Bij de kleurtemperatuur zijn metingen blauwer naarmate ze lager zijn, geler naarmate ze hoger zijn.
• Ten slotte de kleurafwijking: hier zie je in de vakjes een getal voor de DeltaE waarde, waarbij waardes onder de drie met het blote oog amper waarneembaar zijn. De kleur van de vakjes geeft de kleurafwijking van grijs aan.