Libratone Q Adapt noise-cancelling hoofdtelefoon: fijn voor in de trein

In de praktijk en testresultaten

We hebben de Q Adapt niet alleen opgehad tijdens de dagelijkse reis Den Haag - Amsterdam (een uur en drie kwartier), maar ook tijdens meerdere langere reizen en een paar vliegtrips. Zo konden we niet alleen de muziekweergave, maar ook de ruisonderdrukking en het draagcomfort goed beoordelen.

Draagcomfort

Laten we beginnen met het draagcomfort van de Libratone Q Adapt, een belangrijke overweging als je een hoofdtelefoon voor onderweg wilt kopen. Dat is heel behoorlijk. De hoofdtelefoon klemt enigszins, maar dat is nodig voor een goede afsluiting - hij drukt niet onaangenaam hard op de oren en ook niet op het hoofd. Wie een beetje een punthoofd heeft denkt hier vermoedelijk anders over, de hoofdband is vrij hard en het schuimrubber aan de onderzijde is niet overdreven dik. Het was geen probleem om de Q Adapt langere periodes op te hebben, maar na een uur of vier, vijf werd het klemmen onaangenaam. Een echt lange vlucht zouden we er niet mee willen maken, dan is meer comfort toch wenselijk. Voor de meeste dagelijkse scenario's zou dit echter geen probleem moeten zijn.

Bediening

Dan de bediening. Het koppelen met Bluetooth is zeer eenvoudig. Helaas is voor het benutten van alle functies een app nodig, en wederom helaas moet je je ook nog registreren om die überhaupt te kunnen gebruiken. Dat kost de Libratone Q Adapt gewoon punten, er is geen enkele reden om dit te vereisen. Registratie is min of meer noodzakelijk, omdat Libratone zijn producten door middel van firmware updates ook na aanschaf verder optimaliseert. In de periode dat we de hoofdtelefoon gebruikten kregen we in elk geval een zo'n update door. De app hebben we even bekeken maar eigenlijk niet meer gebruikt, de equalizer hebben we dus links laten liggen.

De aanraakbediening werkte tijdens onze testperiode tamelijk onvoorspelbaar, waardoor het minder prettig in de praktijk was dan het op papier klinkt. Het gebeurde meer dan eens dat een dubbel-tik om naar het volgende nummer te springen niet werd geregistreerd, of dat we een binnenkomend telefoongesprek niet konden opnemen: dat is ronduit irritant. Het was lastig te achterhalen wat de oorzaak was, soms ging het ook een tijdje goed. Het lijkt erop dat het paneel nogal gevoelig is voor de hoek waarin je vingers erop neerkomen. De volumeregeling (met of tegen de klok in langs de rand van het paneel bewegen) werkte eigenlijk nog het beste, vrijwel altijd consistent en naar behoren. 

Ruisonderdrukking (noise-cancellation)

Vooropgesteld dat je bij de Q Adapt geen ruisonderdrukking moet verwachten zoals bij de topmodellen van Bose, Sony en Sennheiser, levert hij een bovengemiddelde ervaring voor dit prijspunt. Aanmerkelijk beter bijvoorbeeld dan de Teufel Move. De onderdrukking is zonder meer effectief voor het sterk reduceren van typische treingeluiden, en verrassend goed in het tegengaan van minder voorspelbaar geluid, zoals een mensenmassa op een perron. Zelfs windgeluiden werden aardig goed gefilterd, en die zorgen bij noise-cancelling hoofdtelefoons soms juist voor een averechts effect.

In het vliegtuig bereikten we wel de limieten van de Q Adapt, gezeten pal naast een straalmotor was er weinig merkbaar van de ruisonderdrukking - het was minder luid, maar veel meer hoorbaar dan we eerder met (wederom, aanmerkelijk duurdere) producten van de beste concurrenten in dit veld hebben ervaren. Er is overigens wel sprake van enige druk op de oren wanneer de ruisonderdrukking actief is, ook iets wat we vooral bij goedkopere noice-cancelling hoofdtelefoons eerder merken dan bij de duurdere. Het is niet echt storend, maar draagt er wel aan bij dat langdurig dragen eerder vermoeiend wordt. Wel storend is dat er continu enige ruis hoorbaar is wanneer er geen muziek wordt weergegeven. Wil je een hoofdtelefoon kopen om deze zonder muziek omgevingsrumoer te laten verminderen, dan is dit niet de beste keuze.

Geluidskwaliteit

Alle bovenstaande is natuurlijk leuk, maar hoe bevalt de geluidsweergave van de Libratone Q Adapt in de praktijk? Zoals altijd hebben we daarvoor zowel onze subjectieve indruk - waarbij het helpt dat we inmiddels de tel kwijt zijn van het aantal headsets en hoofdtelefoons dat we hebben beluisterd - als onze objectieve metingen. 

Voor het eerste deel hebben we de Q Adapt zoals gezegd de nodige tijd onderweg gebruikt, waarbij de ruisonderdrukking meestal op de hoogste stand stond. Daarnaast hebben we ook onze standaard testafspeellijst beluisterd. Vooraf kunnen we opmerken dat de noise-cancellation weinig tot geen invloed heeft op de karakteristiek, hooguit wordt het laag wat meer aangezet. Dat komt ook dan niet heel geweldig uit de verf - weliswaar lijkt er meer nadruk op te liggen, maar van een diep laag kunnen we niet echt spreken. Mogelijk een consequentie van de kleine drivers die op het oor liggen, maar de riffs in Fight Fire With Fire komen niet lekker uit de verf. Dat nummer laat sowieso de beperkingen van de Q Adapt horen, want de details gaan enigszins verloren, met als resultaat een wat wollig geluid. One van dezelfde band wordt beter neergezet. Bij Straight Outta Compton is de baslijn wederom matig, maar de tekst is uitstekend te volgen; ook bij I Got A Name (Jim Croce) wordt duidelijk dat de Q Adapt het met de middentonen prima doet. Nightrain klinkt dan weer wat iel. Het beeld dat we ook kregen bij het dagelijks gebruik is duidelijk: de Q Adapt kan mainstream pop prima aan, ook voor het bekijken van een serie is er weinig op aan te merken - maar voor complexere muziek schiet hij tekort, in de details en in het laag. 

Kijken we naar onze meetresultaten, dan zien we opvallend weinig harmonische vervorming, die wat toeneemt wanneer de ruisonderdrukking wordt geactiveerd. De frequentiecurve is relatief vlak, met wat meer laag bij actieve NC.