Asus ROG Strix XG35VQ review: gamen in hoog contrast

Uniformiteit

De uniformiteit van wit van de Asus ROG Strix XG35VQ is zonder meer uitstekend: zowel de laagste gemeten waarde als het gemiddelde verhoudt zich uitstekend tot de hoogste gemeten waarde, als we kijken naar 15 afzonderlijke segmenten van het paneel.

Bij zwart verandert het beeld van de XG35VQ helaas, want hier zien we dat de laagste (=minst zwarte) zwartwaarde maar 59% van het diepste zwart bedraagt. Ook gemiddeld is de verhouding een stuk schever, wat duidt op veel relatief helderder delen. Nu is dat voor een va-paneel niet meteen een ramp, want ook 0,08 cd/m 2 is nog steeds heel zwart, zelfs als het beste zwart de helft (0,04%) bedraagt.  

We hebben een foto gemaakt van deze gaming monitor in een donkere ruimte, met weergave van een zwart vlak, bij de standaard in onze tests gebruikte helderheid van wit van 150 cd/m². Zichtbaar is dat in met name de linkerbovenhoek, maar ook in enige mate in de andere hoeken, sprake is van lichte backlight bleeding. 

Als we kijken naar de deelresultaten, zien we daar ook dat het contrast met name linksboven fors afneemt, terwijl we ook linksonder en rechtsonder een wat minder contrast zien. Kijken we naar de DeltaE-waardes van de randen in vergelijking tot het midden, dan zien we getallen boven de 3, oftewel, deze afwijkingen zijn met het blote, zij het geoefende, oog zichtbaar. Rechtsboven zien we zelfs een waarde van 5,5. Kortom, de uniformiteit van de XG35VQ is niet het sterkste aspect van dit beeldscherm, al betwijfelen we of je in de praktijk van het gamen hier veel last van zal ondervinden - daarvoor is het niet ernstig genoeg. Alleen als je een 16:9 game gaat spelen die niet meeschaalt, en de linker- en rechterkant dus zwart blijven, zou je dit kunnen zien. 

Let op, de kleuring van de vakjes bij de uniformiteit van zwart, wit en het contrast is gerelateerd aan de resultaten van de deelmetingen op het betreffende model, en dus niet aan absolute waardes.

• Voor zwart geldt, hoe lager de gemeten waarde, des te beter (=groener); hoe hoger, des te slechter (=roder).
• Voor wit is de kleurcodering anders, want daar stellen we immers in op een specifieke helderheid van 150 cd/m². Daarom zijn waardes die deze instelling dichter benaderen groen, waardes die er vanaf wijken worden rood gekleurd - hoe meer ze afwijken, des te roder.
• Voor het contrast is het hoogste contrast groen, het laagste rood - en de waardes er tussenin worden met tussenliggende kleuren gemarkeerd - groener is beter, roder is slechter. We benadrukken hier nog maar eens, dat het relatieve waardes zijn: een contrast van 1702:1 is erg goed, maar als het hoogst gemeten contrast 2581:1 is, wordt de eerstgenoemde waarde wel in rood gemarkeerd.
• Bij de kleurtemperatuur zijn metingen blauwer naarmate ze lager zijn, geler naarmate ze hoger zijn.
• Ten slotte de kleurafwijking: hier zie je in de vakjes een getal voor de DeltaE waarde, waarbij waardes onder de drie met het blote oog amper waarneembaar zijn. De kleur van de vakjes geeft de kleurafwijking van grijs aan.