Verschillende vormen van RAID
RAID 0
De meest gebruikte vorm van RAID bij thuisgebruikers is het zogenaamde RAID 0 (ook wel striping genoemd). De vorm kan worden toegepast met twee of meer harddisks. Bij deze vorm wordt data weggeschreven in blokken van een bepaalde grootte (bijvoorbeeld 64 kB) en worden deze blokken om-en-om verdeeld over de aanwezige harddisks. De RAID-controller schrijft het eerste blok naar harddisk 1, het tweede blok naar harddisk 2, enzovoorts. In feite worden alle harddisks tussen tegelijkertijd aangesproken en wordt alle data gelijkmatig verdeeld. Hierdoor is een RAID 0 array met twee harddisks dus in theorie twee keer zo snel dan één losse harddisk. In de praktijk wordt deze snelheid uiteraard niet gehaald, maar vooral leesprestaties gaan er merkbaar op vooruit. Bij RAID 0 raak je verder geen opslagcapaciteit kwijt: drie harddisks van bijvoorbeeld 250 GB worden samen een array van 750 GB. Toch heeft RAID 0 ook nadelen: als één van de harddisks crasht, is al je data onbruikbaar, aangezien in het geval van drie schijven een derde van de data van al je bestanden op de gecrashte disk stond. Je moet ook niet vergeten dat als je drie harddisks gebruikt dat de kans dat één van drie crasht, drie keer zo groot is dan de kans dat één losse harddisk crasht. RAID 0 is dus ideaal als je de allerbeste prestaties wenst, maar als je belangrijke data op een array zet, zijn goede backups een must!
RAID 1
RAID 1 (ook wel mirroring) wordt veelal gebruikt in servers of workstations waar geen data verloren mag gaan. Bij RAID 1 schrijft de controller alle data identiek naar twee verschillende harddisks. Als één van beide schijven crasht is er dan niets aan de hand: alle data staat immers ook op de andere schijf. Met RAID 1 heb je dus volledige zekerheid en kun je na een harddiskcrash gewoon op volle snelheid doorwerken. Een nadeel is uiteraard dat je veel opslagcapaciteit verspilt: een RAID 1 array van twee 250 GB harddisks biedt slechts 250 GB capaciteit, ofwel slechts 50% van het geheel.
RAID 0 en 1 zijn overigens ook uitstekend te combineren in de vorm van RAID 0+1. (ook wel RAID 10 genoemd) Hiervoor heb je minimaal vier harddisks nodig: alle data wordt telkens over twee paren van harddisks gestriped. Zo heb je én hoge snelheid én zekerheid, maar boet je nog altijd 50% aan opslagcapaciteit in.
RAID 5
Modernere moederborden ondersteunen tegenwoordig naast RAID 0 en 1 ook RAID 3 en 5. RAID 3/5 combineert de snelheid van RAID 0 met de zekerheid van RAID 1. Voor RAID 3/5 heb je minimaal drie schijven nodig, waarvan er één wordt gebruikt als zogenaamde "parity" schijf (RAID 3) of de parity informatie over alle schijven wordt verdeeld. (RAID 5). Door deze methode kan er van de drie schijven één crashen, en blijft toch alle informatie bewaard. Bij het gebruik van RAID 3 of 5 verlies je wel wat opslagcapaciteit, namelijk de volledige grootte van een schijf. Als je dus een RAID 5 array van drie 250 GB schijven maakt, is de effectieve opslagcapaciteit 500 GB. RAID 3/5 heeft grofweg dezelfde snelheidswinst in lezen als RAID 0, echter het schrijven gaat wel iets langzamer, omdat de data over drie schijven moet worden verdeeld.
