Philips 276E8VJSB review: zo goed kan een instap 4K-monitor zijn

Uniformiteit

Een gelijkmatige verlichting door de backlight is belangrijk voor een consistente kleurweergave over het hele oppervlak van het scherm. Om te bepalen of daarvan sprake is, doen we metingen op 15 verschillende plekken, voor zowel een volledig wit als een volledig zwart scherm.

De Philips 276E8VJSB brengt het er redelijk goed vanaf - we meten bij het minst heldere wit 80% van de helderheid van het helderste punt, dat is genoeg voor een 'voldoende' kwalificatie. Bij de vergelijking van de gemiddelde waarde van alle metingen met het helderste punt komen we uit op 90%, wat zeer goed is. Als we kijken naar de detailmetingen (onder de grafieken) zien we dat aan de zijkanten de helderheid afneemt, rechts nog iets meer dan links. Het midden is behoorlijk consistent verlicht.

Voor zwart vallen verschillen in helderheid minder snel op, maar grote verschillen zijn wel storender zichtbaar - zeker als je lichtere vlakken op het zwart ontwaart, zogeheten clouding. De Philips staat hier niet heel hoog in de grafiek, maar het donkerste zwart is 75% van de helderheid van het lichtste zwart. Dat valt, met andere woorden, alles mee. We zien hier ook wel waarden ver onder de 60%, zoals de LG 27UD58. Gemiddeld komt de 276E8 uit op 87%.

Als we kijken naar de detailmetingen, zien we dat de zwartwaarde overwegend 0,15 of 0,16 cd/m² is - aan de randen komt hij lager uit, maar er zijn geen uitschieters naar boven. Van clouding of backlight bleeding was dan ook geen sprake.

Hieronder zie je alle detailmetingen. Let op, de kleuring van de vakjes bij de uniformiteit van zwart, wit en het contrast is gerelateerd aan de resultaten van de deelmetingen op het betreffende model, en dus niet aan absolute waardes.

Te zien is dat de 276E8 heel consistent resultaten laat zien - alleen linksboven neemt het contrast iets af, maar het is geen enorm verschil. De kleurechtheid varieert wel behoorlijk, de Delta E-waardes aan de zijkanten, zowel linksmidden en -boven als rechts over de hele linie overschrijden de kritische grens van 3, waarbij dus sprake is van zichtbare afwijkingen.

• Voor zwart geldt, hoe lager de gemeten waarde, des te beter (=groener); hoe hoger, des te slechter (=roder).
• Voor wit is de kleurcodering anders, want daar stellen we immers in op een specifieke helderheid van 150 cd/m². Daarom zijn waardes die deze instelling dichter benaderen groen, waardes die er vanaf wijken worden rood gekleurd - hoe meer ze afwijken, des te roder.
• Voor het contrast is het hoogste contrast groen, het laagste rood - en de waardes er tussenin worden met tussenliggende kleuren gemarkeerd - groener is beter, roder is slechter. We benadrukken hier nog maar eens, dat het relatieve waardes zijn: een contrast van 1702:1 is erg goed, maar als het hoogst gemeten contrast 2581:1 is, wordt de eerstgenoemde waarde wel in rood gemarkeerd.
• Bij de kleurtemperatuur zijn de vakjes blauwer gekleurd naarmate de metingen hoger zijn, geler naarmate ze lager zijn.
• Ten slotte de kleurafwijking: hier zie je in de vakjes een getal voor de DeltaE waarde, waarbij waardes onder de drie met het blote oog amper waarneembaar zijn. De kleur van de vakjes geeft de kleurafwijking van grijs aan.