Lenovo Thinkpad X1 Yoga (3rd gen, 2018) review: Lenige luxe

Constructie en aansluitingen

Zoals we kennen van Thinkpad-laptops, voelt ook de bouwkwaliteit van de Thinkpad X1 Yoga uitstekend aan. Dat begint al bij de afwerking van de gebruiksoppervlakken. Zowel de plaat rondom het toetsenbord als de achterkant van de schermklep is afwerkt met een prettige soft-touch laag. Alleen aan de onderkant zit geen zachte laag; de onderkant heeft een ruwe textuur en lijkt zodoende qua uitstraling wel wat op de rest van de machine, maar heeft niet dezelfde zachte eigenschappen. Waar je de convertible ook vastpakt, vingerafdrukken zie je nauwelijks op de behuizing terug.

Op het dikste punt meet de machine 1,78 cm, waarmee het niet de dunste convertible is in deze klasse. Ten opzichte van de eerstegeneratie X1 Yoga zijn er wel enkele millimeters van de dikte afgeschaafd, al is de derde generatie wel iets aangekomen. De Thinkpad X1 Yoga weegt nu 1435 gram, 70 gram meer dan de eerste X1 Yoga. Dat is gemiddeld voor een apparaat van dit formaat. De meest luxe 'consumenten-Yoga' C930 is maar nipt lichter, dus de zakelijke inborst leidt gelukkig niet tot een logge laptop.

De stijfheid van de basis van de convertible is zeer goed. Ook als we hem eens stevig bij de hoeken beetpakken en proberen te verbuigen, geeft de Thinkpad X1 Yoga geen krimp. Ook een puntbelasting vormt geen probleem. Het materiaal van de palmsteun laat zich niet makkelijk indrukken. Alleen in het midden veert de plaat een klein beetje in, maar niet genoeg om storend te zijn bij dagelijkse werkzaamheden. De schermklep is wat minder rigide dan de rest van de laptop: hij laat zich als geheel makkelijker verbuigen. Nu is een klein beetje flexibiliteit hier op zich niet slecht, omdat de lcd sneller kan barsten als de klep te stijf wordt, maar het plastic aan de achterkant van de schermklep laat zich ook een klein beetje indrukken. Dat gebeurt vooral nabij de onderste bezel, maar al te vaak een zwakker punt in de constructie van een laptop.

Het verstellen van de twee metalen scharnieren van de Thinkpad X1 Yoga gaat met vrij veel weerstand gepaard. Je kunt hem niet met één hand openen. Tegelijk wiebelt het scherm bij snelle bewegingen naar ons idee net iets teveel heen en weer. Aan de afstelling is voor Lenovo dus nog wat werk aan de winkel. Het scherm van de convertible is uiteraard aanraakgevoelig. Hoewel we daarvan ook weleens een mat exemplaar tegenkomen, heeft deze machine gewoon een glasplaat voor het touchscreen, die tot de randen doorloopt. De bezels zijn niet zo smal als op sommige andere luxe zakelijke laptops. Dat heeft wel weer het voordeel dat de webcam gewoon een plekje in de bovenste schermrand krijgt, waar die bij sommige concurrenten noodgedwongen naar de onderrand verschuift.

Evenals andere hedendaagse Thinkpads is de webcam voorzien van de 'Thinkshutter', een plastic schuifje dat moet dienen voor meer privacy. De laptop beschikt over twee farfield-microfoons, waardoor je vanuit iedere hoek goed hoorbaar moet zijn. Dat is ook handig als je digitale assistent Cortana zou willen gebruiken. We vinden helaas geen IR-camera in de bovenste schermrand van ons testmodel. Deze is optioneel beschikbaar, maar jammer genoeg alleen in combinatie met het goedkoopste schermpaneel. Wil je een luxer beeldscherm, waarvan onze machine is voorzien, dan geef je tevens de mogelijkheid voor gezichtsherkenning op.

Aan de onderkant van de Thinkpad X1 Yoga zitten de stereospeakers. Die positionering is eigenlijk in geen enkele stand waarin je het apparaat kan gebruiken ideaal. Het maximale volume van de speakers is nog relatief luid, maar de klank van het geluid is weinig indrukwekkend, de Dolby Atmos-ondersteuning ten spijt.

Aansluitingen

Bij de bespreking van de eerste Thinkpad X1 Yoga kwamen we nog een vrij traditioneel poortengamma tegen: usb Type-c of Thunderbolt was nergens te zoeken. In 2016 was dat een minder groot bezwaar, maar in de afgelopen jaren zijn dergelijke aansluitingen in dit prijssegment gemeengoed geworden. Gelukkig zijn de aansluitingen voor de derdegeneratie Thinkpad X1 Yoga op de schop gegaan. Aan de linker zijkant vinden we nu twee usb-c poorten die van Thunderbolt 3-ondersteuning zijn voorzien. Intern is de Thunderbolt-controller aangesloten via vier pci-express-lanes, waardoor de poorten de volledige bandbreedte van 40 Gbps kunnen bieden. Dat kan van belang zijn als je dit apparaat bijvoorbeeld met een externe gpu wilt gaan gebruiken.

Fijn is dat Lenovo de traditionele poorten ondertussen ook niet is vergeten. Waar sommige concurrenten in de hang naar een dunner apparaat al geen gangbare usb type-A aansluitingen monteren, zitten er op deze convertible gewoon nog twee. Zowel de poort aan de linkerkant als die aan de overzijde is een usb 3.0-exemplaar. Rechts zit voorts nog een opening voor een Kensington-slot, een hdmi-1.4 poort en een 3,5 mm audio-aansluiting. Je vindt er ook de powerknop met geïntegreerde power-led. Helemaal vooraan kun je nog het meegeleverde pennetje kwijt.

We hebben op de rechterzijkant nog één poort onbenoemd gelaten en dat is de propriëtaire aansluiting die je tussen de koptelefoonaansluiting en de usb-poort aantreft. Net als bij de originele Thinkpad X1 Yoga was er op deze machine geen plaats meer voor een fullsize-ethernetpoort. In plaats daarvan gebruik je het meegeleverde dongeltje, dat je in deze poort steekt. Voordeel van de oplossing is dat je gewoon de ingebouwde Intel gigabit-chip in de laptop kunt gebruiken en ook vanaf het netwerk kunt booten, iets wat met een losse usb-netwerkkaart problemen kan geven. Wie dat niet nodig heeft, had wellicht meer gehad aan een extra usb-poort op die plek. Bovendien moet je sowieso altijd een los kabeltje in je tas stoppen, mocht je op locatie een keer gebruik willen maken van het bedrade netwerk.

Achteraan zit net als in eerdere versies van het apparaat nog een tweede verassing verstopt. Vlak onder de schermklep vind je het laatje waarin je een micro-sd kaartje kwijt kunt. In LTE-modellen zoals ons testmodel zit daar ook de simkaart. Eigenlijk zien we in een convertible als deze liever plek voor een fullsize sd-kaartje en bovendien is de locatie in praktijk niet zo handig gekozen. In laptopmodus is het kaartje immers maar moeilijk bereikbaar, terwijl je sowieso een klepje moet verwijderen voordat je toegang krijgt tot het geheugenkaartje.