LG 34WK95U review: deze 5K ultrawide is (niet alleen) voor Apple-gebruikers bijzonder interessant

Helderheid, contrast en HDR

De maximale helderheid van wit van de LG 34WK95U is met ruim 400 candela per vierkante meter in sdr-modus ruimschoots afdoende. De piekhelderheid bij hdr-modus in combinatie met onze Chromecast als bron is afgerond 600 nits, maar in andere tests bereikten we nog wel hogere pieken - dat hangt mede af van hoeveel van het beeld wit is en dus helder verlicht moet zijn.

Opvallend is de keurig lage minimale helderheid, waarmee je ook in het duister niet snel door dit scherm verblind wordt.

De gemeten zwartwaarde is in lijn met wat je mag verwachten van een modern ips-paneel. 

Bij het contrast valt wel op dat de LG 32UL950 een aanmerkelijk beter resultaat neerzette, wat komt door de opmerkelijk goede zwartwaarde van dat scherm (voor een ips-paneel). 

HDR

De LG 34WK95U kan een HDR10-signaal ontvangen en goed interpreteren. Bovendien heeft het met een DisplayHDR600-certificering de juiste papieren om het ook goed weer te geven, met een kenmerkende hogere helderheid en contrast, en rijkere kleuren. 

Om de weergave in praktijk te bepalen, zijn we recent overgeschakeld op een nieuwe meetmethode voor hdr-schermen. Daarmee hebben we naast de 34WK95U ook een negental andere schermen met Vesa DisplayHDR600- of 1000-keurmerk doorgemeten. Daarover lees je meer in Hardware.Info Magazine #1-2019.

Zoals verderop te lezen is de dekking van de dci-p3 kleurruimte in de praktijk 96,5%, net iets minder dan de door LG beloofde 98%, maar nog altijd een uitstekend resultaat. In de meest heldere hdr-stand (Cinema) passeert het scherm net de 700 cd/m² als het hele scherm wit is, waarmee ruimschoots wordt voldaan aan de tweede vereiste voor het DisplayHDR-keurmerk. Is maar 5% van het scherm wit, dan meten we nog maar zo’n 360 cd/m². Mogelijk omdat LG heeft gepoogd halo’s, een zichtbaar lichter vak op een plaats waar een licht onderwerp in beeld voor een donkere achtergrond staat, minder zichtbaar te maken.

HDR-kleurweergave van de 34WK95U. Ten opzichte van de HDR PQ-grafiek (rechtsonder, gele lijn) rolt de 34WK95U (grijze lijn) de helderheid van het signaal sneller af dan bedoeld. Daardoor treedt minder clipping op, maar zijn heldere tinten tevens wat te donker.

Net als andere lcd-schermen gebruikt de 34WK95U een vorm van local dimming om het contrast te verhogen, waarbij het backlight wordt opgesplitst in meerdere onafhankelijk dimbare zones. De 34WK95U heeft er met 12 niet erg veel, nog minder dan de 16 van de 32UL950; de dimming opereert bovendien louter in horizontale richting. Zodoende is het checkerboard contrast in de hdr-modus vrijwel gelijk aan het native contrast van het paneel, dat bovendien bij ips al niet zo hoog is. 

Voordeel van de aanpak van LG is dat halo's inderdaad niet zo storend zijn als we op sommige andere hdr-schermen met een ips-paneel zien. De keerzijde is dat hdr-beelden minder indrukwekkend fel ogen. Ook als we kijken naar het helderheidsverloop, blijkt het scherm van LG niet zozeer gericht op de meest indrukwekkende hdr-ervaring. Het scherm volgt de HDR PQ-curve - de 'gammacurve' voor hdr-beelden - in het helderste deel van het bereik niet precies, maar rolt de helderheid van het signaal in plaats daarvan vloeiend af. In de praktijk betekent dat, dat je ondanks de vaak lagere piekhelderheid niet snel clipping zult zien, maar dat heldere beelddelen niet zo fel zijn als eigenlijk zou moeten. De kleurbalans van hdr-beelden is dan weer behoorlijk goed. De zogenoemde dE lCtCp-waarden waarbij we de helderheid buiten beschouwing laten, blijven voor zowel de grijs- als de kleurafwijking onder de 3. 

Onder de streep is de hdr-weergave van de LG 34WK95U als goed te beoordelen, maar zoveel impact als op een hdr-televisie met een oled-scherm heeft het zeker niet.