1024 QAM
Het verkeer dat over je wifi-netwerk verstuurd wordt bestaat uit elektromagnetische golven. Om deze golven te kunnen vatten zijn twee zaken van belang: het aantal bewegingen die de golf maakt gekoppeld aan een tijdseenheid (frequentie) en de grootte van de golf, die bepaald wordt door de hoogste afwijking in zowel positieve als negatieve zin ten opzichte van het neutrale middelpunt (amplitude). Alle draadloze communicatie begint in feite bij een signaal met een vaste frequentie en een vaste amplitude. Het verzenden van data vindt plaats door de frequentie en/of amplitude in tijd te laten variëren, ook wel moduleren genoemd.
Bij WiFi 6 wordt 1024-qam gestandaardiseerd. (Bron: Aruba Networks)
De modulatietechniek Quadrature Amplitude Modulation (QAM) is in wezen een combinatie van een amplitude- en fasemodulatie. De qam-techniek plaatst losse bits die over het netwerk verstuurd moeten worden in groepjes op een draaggolf, waardoor ze minder ruimte innemen dan ze individueel zouden doen. Elk groepje krijgt ter identificatie een unieke combinatie van amplitude en fase (de duur van een enkele trilling) op een bepaalde frequentie. De ontvanger kan deze unieke combinatie vervolgens met behulp van het TCP/IP-protocol terugrekenen tot de losse bits. Dit vereist een forse hoeveelheid rekenkracht, wat een belangrijke verklaring is voor het feit dat moderne routers over steeds hoger geklokte cpu’s beschikken.
Hoe hoger het getal dat bij qam wordt vermeld, hoe meer bits er tegelijkertijd overgedragen kunnen worden, dus hoe meer bandbreedte. De qam-niveau’s zijn gerelateerd aan een bepaalde bitdiepte multilevel codering. Zo is het maximale gecertificeerde qam-niveau voor 802.11ac qam-256, wat overeenkomt met 8bit multilevel codering. Binnen de 802.11ac-standaard zagen we al apparaten die hiervanaf weken, met marktingnamen als Turboqam: hierbij kwamen we feitelijk qam-1024 al tegen. De nieuwe 802.11ax-standaard integreert qam-1024, oftewel 10bit multilevel codering als onderdeel. Keerzijde van de hogere bitdiepte is een toename van de foutmarge, wat weer zorgt voor een toename van overhead door foutcorrectie, die weer ten koste gaat van de hogere bandbreedte. Het voordeel van de complexere modulatie is dus niet zo groot als je op basis van de getallen wellicht denkt, maar zorgt onder de streep wel voor efficiëntere benutting van de beschikbare kanalen.
