Philips 245E1S review: kleine 1440p-monitor blinkt uit met beeldkwaliteit

Helderheid, contrast en kleurweergave (SDR)

We beginnen met de beoordeling van de beeldkwaliteit bij standaard dynamisch bereik, en wel met helderheid en contrast. De maximale helderheid van wit van de Philips 245E1S blijft iets onder de 300 nits steken, maar het scherm is ruimschoots voldoende helder voor vrijwel elke denkbare omgeving. Het is behoorlijk helderder dan de 199 euro kostende Philips 272B8QJEB.

De minimale helderheid is met afgerond 64 cd/m² relatief hoog, dus in het duister kan het wat te helder overkomen.

Bij de zwartwaarde meting zien we de Philips 245E1S uitkomen op een alleszins redelijke 0,14 cd/m² - voor een paneel op basis van ips-techniek is dat niet slecht bij een withelderheid van 150 cd/m². 

Het levert de Philips 245E1S een contrast van 1010:1 op in de checkerboard-meting, een prima resultaat.

Kleurweergave (SDR)

De sdr-kleurweergave beoordelen we op een aantal verschillende aspecten. Om te beginnen meten we de kleurruimte die het scherm in de standaardmodus benut. Die is bij de Philips 245E1S ruimschoots groter dan sRGB - de P3-ruimte wordt nog niet behaald, maar je hebt netjes verzadigde kleuren. Dat maakt het scherm aangenaam om naar te kijken.

Vervolgens kijken we naar de kleurtemperatuur van wit bij de standaardinstelling. Die is met 6499 K nagenoeg perfect - 6500 K is immers onze streefwaarde voor een neutraal wit.

Kleur- en grijswaardenafwijking

Kijken we nader naar de kleurweergave, dan evalueren we de afwijking ten opzichte van standaardwaardes voor een groot aantal kleuren en tinten. Dit doen we op basis van de CIE2000-norm en drukken we uit als een delta E-waarde. Hierbij nemen we ook de standaarddeviatie mee: simpel gezegd geeft die een indicatie van de mate waarin de deelmetingen waarop de gemiddelde afwijkingen gebaseerd zijn, afwijken van die gemiddelde meting. In de schermafdrukken zie je een grafische weergave van deze metingen. Daar vind je ook de zogenaamde saturation sweep, die laat zien in welke mate de hoofd- en steunkleuren, dus RGB en CMY, afwijken van de gewenste waardes in een continuüm van geheel wit naar de genoemde kleuren bij maximale verzadiging. 

De gemiddelde kleurafwijking is met een delta E-waarde van 1,89 ronduit excellent. De grijsafwijking is met 2,03 iets groter, maar nog altijd een resultaat van topniveau. De gelijkmatigheid van de kleurfout van grijs kan nog iets beter - zie de veel duurdere Dell U2518D - maar een kniesoor die daarop let.

sRGB-modus

Als we dan toch iets negatiefs te melden hebben over de kleurweergave, dan moet het gaan over de sRGB-modus: die is er wel, maar met de helderheid gefixeerd op bijna 270 cd/m² - daardoor is deze modus niet echt bruikbaar, behalve in een fel verlichte omgeving. De kleur- en grijsafwijking zijn echter ook in deze stand heel klein, terwijl kleurtemperatuur en sRGB-dekking wederom uitstekend zijn.