Iiyama G-Master GB3461WQSU-B1 Red Eagle review: Ultrabrede prijsknaller

Uniformiteit

De uniformiteit van ons testsample van de Iiyama G-Master GB3461WQSU-B1 Red Eagle is nogal matig te noemen, zelfs in vergelijking met het betaalbare deel van dit testveld. Een wit scherm is duidelijk het helderst in het midden, met met name naar de linker en rechter zijranden de grootste afname, zoals je ook zou verwachten. Bij de GB3461WQSU-B1 is die afname echter wel vrij groot: linksonder meten we nog maar 119 cd/m², 79 procent van de helderheid in het centrale gedeelte.

Ook de uniformiteit van zwart valt tegen. De GB3461WQSU-B1 eindigt als hekkensluiter in deze grafiek, met grote variaties in de zwartwaarde over het hele paneel. Kijkend naar de foto's van een zwart scherm blijkt dat dat vooral komt door een fikse hoeveelheid backlight bleeding in de rechter onderhoek. Ook elders is rondom de rand vrij veel bleeding te zien. Door de hoge zwartwaarde op die plek, alsmede de lagere witwaarde (zie boven) daalt het contrast in dat deel van het scherm tot slechts 555 : 1.

Wees erop bedacht dat de uniformiteit per individueel model zal verschillen. Haal je zelf een GB3461WQSU-B1 in huis, dan zou het dus prima kunnen dat jouw exemplaar een betere uniformiteit vertoont. Niettemin is de tegenvallende uniformiteit van ons sample niet zo'n heel goed teken. Door het weinig contrastrijke ips-paneel en de dientengevolge hoge zwartwaarde vallen afwijkingen in de uniformiteit van zwart bovendien sneller op bij dit scherm. Je kunt dus best zorgen voor een beetje omgevingslicht rondom het scherm, zoals eerder opgemerkt.

Uniformiteit in detail

Hieronder zie je alle 15 deelmetingen voor de uniformiteit, inclusief het effect op contrast, kleurtemperatuur en kleurafwijkingen ten opzichte van het midden. Let op, de kleuring van de vakjes bij de uniformiteit van zwart, wit en het contrast is gerelateerd aan de resultaten van de deelmetingen op het betreffende model, en dus niet aan absolute waardes.

• Voor zwart geldt, hoe lager de gemeten waarde, des te beter (=groener); hoe hoger, des te slechter (=roder).
• Voor wit is de kleurcodering anders, want daar stellen we immers in op een specifieke helderheid van 150 cd/m². Daarom zijn waardes die deze instelling dichter benaderen groen, waardes die er vanaf wijken worden rood gekleurd - hoe meer ze afwijken, des te roder.
• Voor het contrast is het hoogste contrast groen, het laagste rood - en de waardes er tussenin worden met tussenliggende kleuren gemarkeerd - groener is beter, roder is slechter. We benadrukken hier nog maar eens, dat het relatieve waardes zijn: een contrast van 1702:1 is erg goed, maar als het hoogst gemeten contrast 2581:1 is, wordt de eerstgenoemde waarde wel in rood gemarkeerd.
• Bij de kleurtemperatuur zijn de vakjes blauwer gekleurd naarmate de metingen hoger zijn, geler naarmate ze lager zijn.
• Ten slotte de kleurafwijking: hier zie je in de vakjes een getal voor de DeltaE waarde, waarbij waardes onder de drie met het blote oog amper waarneembaar zijn. De kleur van de vakjes geeft de kleurafwijking van grijs aan.