Japanse onderzoekers van de universiteit in Kobe, Japan, hebben een vorm van dataopslag ontwikkeld die het potentieel heeft om duizend jaar mee te gaan. Tegenwoordig wordt voor steeds meer zaken flash-opslag gebruikt omdat het sneller is, maar de levensduur van die chips is beperkt. Harde schijven gaan langer mee, maar zullen niet geschikt zijn voor zeer langdurige opslag.
De techniek maakt gebruik van metalen nanodots op een silicium wafer. Deze nanodots worden in een bepaalde orde geplaatst om een 1 of een 0 voor te stellen, zodat data in binaire vorm opgeslagen kan worden. Om langer mee te gaan wordt er daarna een isolerende laag omheen geplaatst. De data die op de wafer opgeslagen is kan niet aangepast worden, maar wel draadloos uitgelezen. Dat gaat nu nog met 40 kb per seconde, maar dat kan nog verhoogd worden.
Op dit moment is de techniek gebaseerd op een 180 nanometer productieprocedé voor CMOS-sensoren. De datadichtheid ligt nu op 10 Gigabit per vierkante inch, ofwel 1,55 Gigabit per cm2. Wordt de productie echter overgezet op een 14 nm proces, dan ligt de datadichtheid op een niveau dat vergelijkbaar is met de huidige harde schijven - met daarbij nog de optie voor het stapelen van lagen.
Om de duurzaamheid te testen is een wafer in een snelkookpan getest, waarbij elk uur daarin vergelijkbaar is met een jaar normale slijtage. Na duizend uur in de snelkookpan deed de wafer het nog uitstekend, waardoor het zeer aannemelijk is dat de duurzaamheid van deze vorm van opslag groot is.
De gebruikte wafers kennen we van de productie van allerlei chips, zodat de ontwikkelde techniek dicht bij huidige productietechnologieën staat. Hierdoor moet het eenvoudig zijn om dergelijke chips te gaan produceren.
Een nanodot betekent een 1, geen betekent een 0.
De productie in stappen.
Bron: Nikkei Technology
