Wie dacht dat Nikola Tesla gek was, zou het wel eens bij het verkeerde eind kunnen hebben - een soort van tenminste. De Universiteit van Massachusetts heeft namelijk ontdekt dat het mogelijk is om vrij letterlijk elektriciteit uit de lucht te halen.
Het is wel een vereiste dat het om vochtige lucht gaat, de elektriciteit wordt namelijk gewonnen uit waterdamp. In het wetenschappelijke blad Nature beschrijven de onderzoekers hoe ze met een proteïne dat 30 jaar geleden is gevonden in een bacterie genaamd Geobacter konden gebruiken om het op te wekken. De bacterie produceert geleidende 'nanodraadjes' van eiwitten, de onderzoekers hebben deze draadjes tot een klein, dun vlies kunnen weven. De onderkant van dit vlies is vastgemaakt aan een elektrode, en aan de bovenkant van het vlies bevindt zich de andere, veel kleinere elektrode. Het materiaal van deze elektrodes is niet bekend.
Om tot het opwekken van prik te komen was het een vereiste dat de lucht enigszins vochtig was, hoewel de onderzoekers claimen dat zelfs de extreem lage luchtvochtigheid van de Sahara genoeg moet zijn om genoeg potentiaal te creëren. Het is hiermee dus mogelijk om letterlijk elektriciteit uit de lucht te winnen.
Het gaat op dit moment niet om erg veel energie, het moet genoeg zijn om bijvoorbeeld kleine wearables van stroom te kunnen voorzien. De hoop is om het in de toekomst ook in bijvoorbeeld smartphones te kunnen integreren, zodat ze niet meer om de zoveel tijd opgeladen hoeven te worden. Op den duur wil men het ook op grotere schaal toe kunnen passen, de universiteit noemt het gebruik in muurverf als één van de mogelijke toepassingen. Losse generatoren zijn ook denkbaar.
Het team heeft ook een manier bedacht om snel veel van de nanodraadjes te kunnen produceren. Door E. coli-bacteriën genetisch te manipuleren kon deze soort op grote schaal de proteïne van Geobacter makan. Dat is, zelfs vandaag de dag, nog een probleem met bijvoorbeeld grafeen. Dit materiaal kan al bijna 20 jaar succesvol worden geproduceerd, maar het is nog steeds niet in grote hoeveelheden te koop. Daarnaast zijn de kleine draadjes die de universiteit heeft gemaakt van eiwitten en zijn daardoor biologisch afbreekbaar. Grafeen is dit niet.
Bron: University of Massachusetts
