Onderzoekers van het University College London hebben een nieuw record gevestigd voor internetsnelheid via een enkele glasvezelkabel, waarmee het oude record van Japanse onderzoekers van begin dit jaar alweer verbroken is.
De Britse onderzoekers hebben in samenwerking met twee bedrijven, Xtera en KDDI Research, een snelheid weten te halen van 178 terabits per seconde. Dat is naar eigen zeggen een vijfde sneller dan de snelheid van de Japanse onderzoekers begin dit jaar. Het oude record moet dus niet alleen meer zijn geweest dan de geclaimde 100 Tbit/s, maar zelfs ongeveer 148 Tb/s.
Het UCL en de twee bedrijven wisten dit te behalen door een glasvezelkabel te gebruiken met een singlemode-kern, en door tegelijkertijd de S-, C- en L-frequentiebanden in te zetten. Single-mode-kabels zijn geschikter om grote afstanden af te leggen, in combinatie met hogere snelheden. Dit komt doordat het licht gerichter door de kabel heen wordt gestuurd door de kleinere kern, wat het signaal minder verstoort.
De drie genoemde frequentiebanden maken gebruik van het lichtspectrum tussen de 1.460 nanometer en 1.625 nanometer. De hoge snelheid werd behaald door signaalversterkers en geometric shaping in te zetten. Laatstgenoemde maakt gebruik van de fase, helderheid en de polariserende eigenschappen van het licht. Het voordeel van de ontwikkeling is dat het kan worden geïmplementeerd in bestaande infrastructuur door simpelweg de signaalversterkers die om elke 40 tot 100 kilometer liggen te vernieuwen. Een signaalversterker vervangen moet 16.000 Britse pond kosten, terwijl over de gehele afstand nieuwe kabels aanleggen zo'n 450.000 pond per kilometer zou kosten.
Dit moet genoeg zijn om (in theorie) alle content op Netflix in minder dan een seconde te versturen. Het is helaas niet precies bekend om hoeveel data dit gaat. Het UCL oppert dat het ook mogelijk is om de eerste afbeelding van een zwart gat binnen een uur te verzenden. Deze afbeelding had een hoeveelheid harde schijven nodig die moest worden verplaatst in een vliegtuig en meer dan 500 kilogram woog. Het komt ook in de buurt van de theoretische limiet die de Amerikaanse wiskundige Claude Shannon vaststelde.
Bronnen: UCL, IEEE Photonics Technology
