Onderzoekers van de Johannes Kepler Universiteit in Linz (Oostenrijk) zijn erin geslaagd om de huid van een paddenstoel in te zetten als een biologisch afbreekbaar substraat. Dit essentiële component verschaft verbindingen om een elektronisch circuit te vormen en te koelen. Tot dusver worden deze vervaardigd uit polymeer of andere plastics, die vaak niet worden gerecycled wanneer de chip niet meer wordt gebruikt.
Specifiek gaat het om de Ganoderma lucidum, ofwel de gesteelde lakzwam. Dit type paddenstoel, dat gewoonlijk op rottend hout groeit, vormt een huid om zijn mycelium (wortelachtig deel van de schimmel) te beschermen tegen bacteriën en andere schimmels. Na het verwijderen en drogen van de huid heeft men vastgesteld dat deze flexibel is, goed isoleert en bestand is tegen temperaturen van meer dan 200°C. Bovendien heeft het een soortgelijke dikte als papier, waardoor het een ideale kandidaat is om voor substraten te worden ingezet.
Martin Kaltenbrunner en zijn team hebben metalen circuits bovenop de huid gebouwd en aangetoond dat deze bijna net zo goed geleidt als de standaard plastic variant. Bovendien kan het materiaal meer dan 2.000 keer worden geplooid zonder dat de weerstand drastisch wordt verhoogd. Indien er geen vocht en UV-licht aan te pas komt, zou het substraat waarschijnlijk honderden jaren meegaan volgens Kaltenbrunner. De huid van de lakzwam zou ook makkelijk te recyclen zijn.
Een concept voor myceliumbatterijen.
Terwijl de werking van de technologie alvast is bewezen in onder meer een accu voor apparaten met een laag vermogen (zoals Bluetooth-sensoren), moeten de onderzoekers nog aantonen dat deze in industriële processen kan worden toegepast. Men hoopt dat het paddenstoelensubstraat in de toekomst in elektronica wordt gebruikt die niet lang moet meegaan, zoals draagbare sensoren of RFID-tags.
Bronnen: Science, NewScientist
