Elektrochromisch glas
Om erachter te komen naar wat voor oplossing ADHD'ers precies op zoek zijn voor hun focusproblemen, heeft Joel enquêtes gehouden met honderd volwassenen met deze stoornis, en diepte-interviews met nog eens tien. "Daaruit kwam naar voren dat er behoefte is aan een draagbaar apparaatje waarmee ze altijd het gevoel van een 'afgesloten ruimte' kunnen creëren, waar ze zich ook bevinden", vertelt Joel. Hij ontdekte dat er al dergelijke producten bestaan. Een daarvan is de Panasonic Wearspace: oogkleppen die, in de woorden van PCMag, 'je helpen focussen terwijl iedereen je uitlacht'. Joel wilde iets soortgelijks creëren, maar dan wat discreter en met de mogelijkheid om de buitenomgeving er wél meteen weer bij te kunnen betrekken.
De Panasonic Wearspace (bron: The Japan Times).
Al snel besloot Joel dat het het meest logisch leek om zijn product in een brilontwerp te gieten, met de mogelijkheid om het perifere zicht te dimmen. Er moest dus een omgevingsfilter aan worden toegevoegd. Eigenlijk een vrij simpel idee, maar toch is het volgens Joel nog niet eerder uitgevoerd. Om zo’n vignetteringseffect te creëren, zocht hij naar andere producten met iets soortgelijks. "Daarbij stuitte ik op de OnePlus Concept One-telefoon, waarbij een laag elektrochromisch glas op de cameralenzen is gebruikt", vertelt de uitvinder.
Op dat glas worden geleidende materialen gedampt die aan elkaar zijn vastgeklonterd. Door dit glas van spanning te voorzien, verliezen de materialen hun vaste structuur en raken ze van elkaar gescheiden. Dat zorgt ervoor dat de transparantie van het glas verandert. Als er spanning op wordt gezet, wordt het glas donker. In het geval van de OnePlus-telefoon lijkt het daardoor alsof de cameralenzen verdwijnen. Die transparantietransformatie kan relatief snel plaatsvinden; in een oogwenk moet het ook weer mogelijk zijn om het glas volledig transparant te maken.
Door het elektrochromische glas worden de cameralenzen en de flitser aan het oog onttrokken.
OnePlus had als voornaamste doel om de camera's simpelweg te verbergen, al was het ook mogelijk om het glas van een beetje spanning te voorzien en het daarmee ietwat te verduisteren, wat van pas zou moeten komen in helverlichte omgevingen. Ook voor ramen in bijvoorbeeld kantoren en vliegtuigen wordt dit glas soms ingezet voor verduistering. Dat was dan ook de manier waarop Joel deze technologie besloot te implementeren. Hij wilde het laagje aan de zijkanten van de brillenglazen toevoegen en zo het perifere zicht verduisteren. In eerste instantie dacht Joel dat het een simpele klus zou worden: je pakt een normale bril, voegt wat van dat elektrochromisch glas toe en de mogelijkheid om het vignetteringseffect in- en uit te schakelen, en klaar is Kees. Het bleek echter wat minder simpel te zijn.
Joel aan het werk met elektrochromisch glas.
