Negen 150n routers review

300n versus 150n

Om aan de snelheid en voordelen van de 802.11n specificatie te kunnen voldoen moeten fabrikanten routers voorzien van een aantal onderdelen. Verplicht is het plaatsen van minimaal twee antennes, zonder dit is gebruik maken van de MIMO techniek niet mogelijk. MIMO staat voor Multiple Input Multiple Output. Dat wil zeggen dat er meerdere input en output signalen mogelijk zijn. Eveneens cruciaal zijn het aantal antennes als het gaat om de zogeheten data stromen. Het aantal (en de zendkracht) bepalen in zeer belangrijke mate de (maximale) snelheid en reikwijdte van een router. Dankzij MIMO is het mogelijk om simultaan datastromen te verzenden en te  ontvangen.

Het belangrijkste is echter hoe groot het maximaal aantal zend+ontvangst datastromen en antennes dat een router tot zijn beschikking heeft is. Om een idee te geven waar een router toe in staat is kan de TxR:S formule gebruikt worden. T (transmit) geeft aan hoeveel zend units er aanwezig zijn, de R (receive) geeft dat aan voor ontvangst en de S (streams) vertelt hoeveel data stromen er beschikbaar zijn. Bijvoorbeeld: 2x3:2 – een router met twee zendeenheden, drie ontvangsteenheden en twee datastromen. De facto zijn drie antennes aanwezig, waarvan slechts twee voor verzenden dienst kunnen doen. De 802.11n specificatie gaat tot maximaal een 4x4:4 configuratie, in theorie een heel stuk sneller dan hoe de meeste routers opgebouwd zijn. De meest gangbare configuraties zijn namelijk 2x2:2 en 2x3:2, met 3x3:2 als uitzondering. Wat we echter zien, is dat de prestatiewinst bij plaatsing van meer zend/ontvangsteenheden en/of meer antennes amper toeneemt. Pas wanneer het aantal gelijktijdig te verwerken datastromen omhoog gaat, zal er een echte prestatiewinst te boeken zijn. Op dit moment zijn er geen 802.11n chips die meer dan twee datastromen ondersteunen, met uitzondering van de Intel WiFi Link 5300 en 6300, welke drie stromen aan de client (netwerkadapter) kant ondersteunt.

150n routers hebben slechts ondersteuning voor één datastroom. Meer dan één antenne is feitelijk dan weinig zinvol. Slechts één router uit dit testveld heeft dan ook meer dan één antenne. Ofwel, alle andere modellen kunnen  dus maar via één antenne uitzenden. Zij mogen dan officieel gezien niet als 'N' router verkocht worden. Echter, dat is ook de bedoeling aangezien het een flinke kostenbesparing oplevert om minder datastromen te implementeren. Het weglaten van een zend/ontvangsteenheid en dus ondersteuning voor een datastroom zorgt ervoor dat de maximale snelheid fors beperkt wordt. Je moet dan ook geen indrukwekkende snelheden verwachten. Uit onze tests blijkt dat ook op tien meter afstand de gemeten snelheid niet echt hoog is, dus deze budgetapparaten zijn ook niet voorzien van bijzonder krachtige zendeenheden of antennes.

Fabrikanten hebben er een handje van de consument ervan te proberen overtuigen dat hun router tot wel 300 Mbit/s snel is, of in dit geval 150 Mbit/s. Dat dit puur theoretisch is en zeker niet behaald kan worden, wordt achterwege gelaten. Met alleen deze aanduiding weet je nog niets over de daadwerkelijke capaciteit van de router. Helaas vermelden fabrikanten zo goed als nooit wat voor TxR verhouding er is toegepast, laat staan dat het aantal ondersteunde datastromen wordt vermeld.

Testmethode

Zoals altijd maken wij gebruik van het Ixia Chariot pakket om diverse vormen van internetverkeer te simuleren. De hardware die wij in combinatie hiermee gebruiken bestaat uit een laptop gebaseerd op het Intel Centrino 2 platform, met de Intel WiFi Link 5300 AGN wireless chip. De routers zijn getest onder realistische omstandigheden en hebben elke test meerdere malen doorlopen. De hoogste waardes geven aan wat de router zou kunnen behalen, mits er weinig interferentie is. Het gemiddelde is echter een realistischer meetwaarde, aangezien storingsvrije omgevingen tegenwoordig zeldzaam zijn.