Negen 150n routers review

Inleiding

 Het is een interessante vraag waarom er überhaupt 150n producten zijn. Ze voldoen immers niet aan een officiële standaard, maar zijn er wel mee compatibel. De reden is eenvoudig: het prijsverschil tussen 802.11g en 802.11n (draft) routers was lange tijd dermate groot, dat er letterlijk een gat in de markt zat. Om een alternatief te bieden dat qua prijs gunstiger was dan volwaardige 300n routers, maar qua prestaties duidelijk beter moest zijn dan 802.11g routers, besloten de netwerkfabrikanten en masse een gekortwiekte versie van 300n producten te introduceren. Een voordeel is dat met zo’n router een netwerk wel ’N only’ kan zijn en dus geen potentieel vertragende compatibiliteit met de G-generatie nodig is – dat kan in de firmware van de router worden aangegeven. Zo is channel bonding (2 x 20MHz kanalen) bijvoorbeeld mogelijk. Dit houdt in dat er twee naast elkaar gelegen kanalen gebruikt worden om data te verzenden. Op deze manier kan er meer data verzonden worden.

Vrijwel elke fabrikant ziet 150n producten als een manier om het productportfolio op te vullen. De facto zijn er bijna geen 'G' routers meer te koop en dat gat moest zogezegd opgevuld worden. De manier om dat te bewerkstelligen is door flink te snijden in de kostprijs van routers. De snelheid, functies en bereik zijn (sterk) verminderd. Dat moet ook wel om het prijspeil naar beneden te krijgen. Zo kost vrijwel geen enkele 150n router op de markt meer dan 50 euro De goedkoopste router uit het testveld kost gemiddeld 32 euro en de duurste 47 euro. Een verschil met volwaardige 300n routers, deze beginnen ongeveer vanaf deze prijs. Prijstechnisch interessant vanwege het prijsverschil van zo'n twee tientjes. Kan je dit geld beter uitgeven voor een volwaardige 300n router, of zijn de prestaties en mogelijkheden zodanig dat 150n routers goedkoper zijn en toch nog meerwaarde bieden?