Beamforming
We noemden het kort al even: het nadeel van de 5 GHz band is dat dergelijke signalen sneller geabsorbeerd worden door muren en andere obstakels. Met andere woorden, de 5GHz-band bij de 802.11n-standaard biedt weliswaar veel hogere snelheden dan op 2,4 GHz mogelijk zijn, maar het bereik van het signaal op 2,4 GHz is behoorlijk wat groter. Om 5 GHz ook op langere afstand goed bruikbaar te houden, maakt de nieuwe standaard gebruik van beamforming.
Bij beamforming bepalen access point en client op basis van complexe technieken de onderlinge positie ten opzichte van elkaar en via welke route draadloze signalen het best verstuurd kunnen worden. Directionele antennes versturen de signalen daarna expliciet die richting op. Dit is een flinke verandering in vergelijking met 802.11n en de voorgaande standaarden, die altijd van omnidirectionele antennes gebruikmaken: data wordt altijd alle kanten op gestuurd.
Beamforming is dan wel onderdeel van de standaard, maar het is geen verplicht onderdeel. De implementatie van directionele antennes is namelijk duurder dan die van omnidirectionele antennes. We zullen deze antennes vermoedelijk in eerste instantie alleen bij de luxere routers gaan zien. Het wordt een van de vele manieren waarop routers zich van elkaar kunnen gaan onderscheiden.
De 802.11ac router van Trendnet.
