HTC One review: de beste smartphone ooit?

Metalen behuizing

De HTC One lijkt eigenlijk in niets meer op de One-modellen van vorig jaar. Die telefoons hadden vrij ronde vormen, waarbij ook de glasplaat over het scherm afgerond was en als het ware in de behuizing leek te versmelten. De nieuwe One heeft een veel strakker lijnenspel. Alle zijden van het toestel zijn kaarsrecht en de radius van de hoeken is verkleind, waardoor de telefoon een stuk minder speels oogt. Ook het scherm ligt als een perfecte rechthoek tussen de metalen boven- en onderrand, die beiden even groot zijn en de voorzijde zo (bijna) perfect symmetrisch maken in elke richting. HTC heeft er namelijk voor gekozen om de One te voorzien van twéé speakers, en die beide aan de voorzijde te plaatsen. Tijdens het bellen wordt alleen de bovenste luidspreker gebruikt, maar bij het bekijken van films of het luisteren van muziek is hierdoor échte stereoweergave zonder hoofdtelefoon mogelijk.

HTC gebruikt bij de One nog altijd capacitieve knoppen, net zoals Samsung dat bijvoorbeeld ook doet. Dit ongetwijfeld tot groot verdriet van Google, die graag ziet dat fabrikanten in plaats daarvan on-screen actions bars gebruiken. HTC heeft echter een wat merkwaardige keuze gemaakt bij de selectie van de capacitieve toetsen van de One. Links en rechts van het HTC logo – dat zelf niet klikbaar is – vinden we namelijk een back en een home toets. De app switcher die HTC vorig jaar nog toepaste op haar toestellen, is verdwenen.  Deze functionaliteit is nog wel beschikbaar, namelijk door snel achter elkaar tweemaal de homeknop in te drukken. Houd je de homeknop lang vast, dan start Google Now.

Bekijken we de telefoon van opzij dan zien we dat de One geen geheel metalen behuizing heeft. Een smalle strook aan de zij- en boven en onderkant is namelijk uitgevoerd in gebroken wit kunststof. In de gebogen metalen achterkant zien we ook een aantal kunststof stroken terug. HTC gebruikt deze om de antennes voor 2G, 3G, LTE, Wifi, Bluetooth en NFC een plaats te geven. Wanneer de behuizing geheel van metaal zou zijn, zou deze immers als een kooi van Faraday fungeren en het verzenden en ontvangen van signalen sterk belemmeren. De achterzijde heeft een lichte ronding, waarbij het toestel aan de zijkanten dunner is dan in het midden en hierdoor ook dunner oogt en aanvoelt dan hij daadwerkelijk is.

De One heeft een beperkt aantal knoppen en aansluitingen. De USB-aansluiting – zoals we van HTC gewend zijn met de achterzijde naar boven uitgevoerd – vinden we rechts aan de onderzijde van het toestel terug, de headsetaansluiting rechtsboven. De powerknop zit links aan de bovenkant en de grote volumeknop heeft een plekje gekregen in de rechterflank. Opvallend is het concentrische graveerwerkje in deze knop. Waarom HTC hiervoor heeft gekozen is ons niet helemaal duidelijk, het past naar onze mening niet echt bij de verder strakke vormgeving van de telefoon. De One heeft slechts één klepje, namelijk voor een micro-simkaart. De telefoon biedt geen ruimte voor een micro-SD geheugenkaartje, maar dat is met een opslagcapaciteit van 32 GB ook niet meteen nodig.