HTC One M8 review: op bijna alle punten beter

Camera: Duo camera met Ultrapixel

We zijn enigszins verrast dat HTC heeft vastgehouden aan de ‘Ultrapixel’ filosofie. Met deze marketingterm wordt bedoeld dat de camera gebruikmaakt van een relatief grote 1/3” sensor met een resolutie van 4,1 megapixels. Die relatief lage resolutie in combinatie met de grote sensor, zorgt ervoor dat de individuele pixels - in vergelijking met andere smartphonecamera’s - groot zijn en dat deze zo meer licht kunnen opvangen. Hierdoor moeten de prestaties in het donker beter zijn dan die van vergelijkbare camera’s met hogere resoluties. Uit onze uitgebreide test van smartphonecamera’s bleek dat dit bij de One van vorig jaar maar ten dele opgaat. Ja, de One doet het relatief goed in het donker, maar er zijn cameratelefoons met hogere resoluties die het nog beter doen, terwijl de relatief lage 4,1 megapixelresolutie betekent dat de beeldscherpte in vergelijking met de concurrentie aanzienlijk lager is.

HTC kiest bij de One M8 dus wederom voor exact dezelfde sensor die we ook in de One al tegenkwamen. Helaas vinden we de optische beeldstabilisatie bij het nieuwe model niet meer terug en dat is erg jammer. Ondanks zijn grote sensorpixels heeft de One er namelijk een handje van om al snel met lange sluitertijden te werken. Optische beeldstabilisatie zorgt daarbij dat kleine handbewegingen opgevangen worden waardoor het beeld langer scherp blijft. Het wegvallen hiervan vinden we echt een gemis en het doet afbreuk aan het vermeende voordeel onder matige lichtomstandigheden.

HTC heeft de beeldstabilisatie echter met een reden laten vallen. Twee centimeter boven de hoofdcamera is namelijk een tweede camera ondergebracht. Wanneer je een foto maakt gebeurt dat altijd met beide camera’s tegelijk. Het zichtbare beeld dat wordt opgeslagen is afkomstig van de Ultrapixelcamera, terwijl het beeld van de tweede camera wordt gebruikt om in te schatten wat de afstand is tot verschillende personen en objecten in de foto. Dit wordt gedaan op basis van parallax, wat wil zeggen dat de processor de kleine verschillen in de kijkhoek tussen de twee cameramodules gebruikt om te analyseren hoe de volgorde van objecten in de scene is. Hoe verder een object van de camera(‘s) is verwijderd, hoe kleiner het verschil tussen beide beelden, hoe dichterbij, hoe groter het verschil. Omdat deze verschillen absoluut gezien maar heel klein zijn, heeft HTC de optische beeldstabilisatie laten vallen, het is immers heel belangrijk dat er geen veranderingen optreden tussen de twee cameramodules, wat bij een bewegende gestabiliseerde lens wel het geval zou zijn. Intern zijn beiden camera’s om deze reden ook op één stevige module gemonteerd, waardoor het (in theorie) niet mogelijk is dat er na verloop van tijd verandering optreedt in de onderlinge kijkhoek.