HTC One M8 review: op bijna alle punten beter

Eric van Ballegoie 11 april 2014 07:00

Inhoudsopgave

Camera in de praktijk

De hamvraag is natuurlijk of HTC’s keuzes in de praktijk goed uitvallen. Zoals we hierboven al uiteen hebben gezet zijn wij geen voorstander van het ‘Ultrapixel’ concept. Een high-end cameratelefoon zoals de Lumia 1020 is ook in het donker véél beter dan de HTC One, terwijl ook normale high-end telefoons zoals Nokia’s Lumia 1520, de LG G2 en de iPhone 5S feitelijk betere detaillering laten zien in het donker. Doordat HTC de optische beeldstabilisatie heeft laten vallen bij de One M8 zijn foto’s bovendien eerder bewogen dan bij zijn voorganger.

Dus dan blijft de diepte-informatie het voornaamste speerpunt van de camera. De diepte-informatie wordt als metadata opgeslagen in de JPG’s die de One produceert. Andere software kan hier (nog) niets mee, maar de interne editor van de telefoon kan deze metadata gebruiken om foto’s achteraf te bewerken. Op basis van deze informatie belooft HTC onder andere dat het mogelijk is om foto’s achteraf scherp te stellen, of beter gezegd, achteraf deels onscherp te maken. Bovendien is het mogelijk om nog een aantal trucjes toe te passen op basis van diepte-informatie, zoals het automatisch uitknippen van bepaalde objecten, het selectief zwart-wit maken en het toevoegen van speciale effecten zoals bewegingsonscherpte op basis van objectherkenning.

Nadat een foto is gemaakt is het mogelijk om door middel van het aantikken van een object op dat punt scherp te stellen, een functie die HTC ufocus noemt. Feitelijk kiest de camera altijd voor een zo klein mogelijke diafragma-opening, waardoor de opgenomen foto zoveel mogelijk van voor tot achter scherp in beeld is. Bij het achteraf scherpstellen wordt vervolgens een blur-filter op delen van het beeld toegepast. Stel je scherp op een persoon of object in de voorgrond, dan wordt de achtergrond onscherp gemaakt en vice versa.

In theorie is dat erg cool, maar in de praktijk blijkt de diepte-herkenning helaas niet altijd foutloos te werken. Hierdoor worden delen van personen op objecten die zich op de voorgrond bevinden toch samen met de achtergrond onscherp gemaakt, terwijl stukken achtergrond die zich tussen bijvoorbeeld een arm en een lichaam op de voorgrond bevinden wél scherp weergegeven, terwijl de rest van de achtergrond onscherp wordt gemaakt. Ook met plukjes haar weet de software weinig raad: deze worden vaak deels aan de achtergrond toegeschreven, ook als ze van een persoon voorin de foto zijn. Het resultaat is dat de achteraf scherpgestelde foto’s er vaak onnatuurlijk uitzien en in veel gevallen overduidelijk niet kloppen. Dezelfde problemen treden ook op wanneer andere special effects op basis van diepte-informatie worden gebruikt. Het automatisch uitknippen van personen gaat bijvoorbeeld vaker fout dan goed, zodat het praktisch nut van deze functionaliteit beperkt is.

Originele foto