ASUS Xonar Essence STX II 7.1 review: mooie upgrade

Wat maakt het verschil?

Een goede geluidskaart bevat veelal een lagere ruis bij hetzelfde geluidsniveau, minder vervorming in de geluidsweergave en heeft een groter dynamisch bereik, waardoor het geluid een breder bereik heeft. Daarnaast is de frequency response belangrijk, wat aangeeft hoe natuurgetrouw het geluidsniveau van de toonhoogtes tussen 20Hz en 20KHz is. Een vlakke curve is het mooist. Daarin verschillen geluidskaarten echter niet veel, maar koptelefoons, speakers en versterkers des te meer. Dit vertaalt zich in testresultaten die uitgedrukt worden in decibel. Daarmee kan het verschil aangegeven worden tussen geluidskaarten. Belangrijk bij deze waarde is om te weten dat iedere verdubbeling in geluidsniveau 3dB extra betekent. Dus twee keer 50dB is samen 53dB. Dat betekent dus dat een verschil van 100dB en 118dB groter is dan simpelweg 18dB.

Het dochterbord met afzonderlijke monokanalen

Veel voorkomend op moederborden zijn nu de Realtek ALC1150 en ALC887 geluidschips, die afhankelijk van het moederbord worden ondersteund met extra componenten. Extra toevoeging van condensatoren en op-amps dragen bij aan betere geluidprestaties. De Asus Xonar Essence STX II 7.1 is voorzien van een Asus AV100, wat in feite een C-Media CMI8788 Oxygen HD audio processor is. Een goede toevoeging is de Burr-Brown 1792A DAC die 127dB signaal-ruis-verhouding kan leveren. Als we de prestaties van een van de betere moederborden vergelijken met de Asus Xonar Essence STX II 7.1, zien we dat het ruisniveau met -118,5dB 14dB lager ligt dan de -104,5dB van de beste ALC1150 onboard-geluidskaart. Ook tonen onze testresultaten dat met dezelfde getallen het bereik in geluidsniveau groter is, waardoor een dynamisch bereik van 118,3dB mogelijk is. Wil je daar echter gebruik van maken, dan moet je wel audiobestanden gebruiken die voorzien zijn van minimaal 24bit/96Khz. 16bit audio is beperkt tot 96dB dynamisch bereik, waar 24bit 144dB behaald. De afwijkingen in de geluidscurve/ frequency response tonen veelal geen merkbaar verschil tussen een onboard en een losse geluidskaart.

Ook de op-amps op het dochterbord zijn verwisselbaar

Verder is het belangrijk dat er zo min mogelijk harmonische afwijking aanwezig is in het geluid, wat wordt uitgedrukt in procenten. Bij onboard-geluidskaarten is al vaak 0,005% verstoring aanwezig, terwijl de geluidskaart in dit artikel slechts 0,0006% behaalt. Nu lijkt dat misschien niet indrukwekkend, maar de Xonar Essence STX II 7.1 onderdrukt hiermee afwijkingen met totaal -104dB, terwijl de ALC1150 dat slechts met -87dB doet. Een harmonische afwijking betekent dat, wanneer bijvoorbeeld 1KHz wordt uitgestuurd, er ook op 2KHz en vaak de daaropvolgende 4KHz en 8Khz een signaal wordt uitgestuurd, wat niet in de bron aanwezig is. Hoe kleiner dit percentage dus is, des te beter.

De harmonische afwijkingen worden onderdrukt tot -104dB

Daarnaast is er ook nog de stereo-crosstalk die zich vertaalt in decibel. Als op het linker-audiokanaal een geluid wordt uitgestuurd, is het niet de bedoeling dat dit weergalmt op het rechter-audiokanaal. Hoe groter het verschil in decibel, des te minder crosstalk er aanwezig is. Doordat componenten verder uit elkaar liggen dan op een moederbord, kan een losse geluidskaart stereo-crosstalk makkelijker voorkomen. Hoe dichter componenten op elkaar liggen, des te meer kunnen deze elkaar beïnvloeden, waardoor stereo-crosstalk ontstaat. Gemiddeld heeft een moederbord een stereo-crosstalk van -94dB. De Xonar Essence STX II 7.1 behaalt hier een waarde van -105,3dB, wat dus resulteert in een meer natuurgetrouwe weergave van de audiobron.

De curve van het geluid toont een strakke frequency response