HDR in televisies
HDR is een term die we de laatste jaren steeds vaker zien, niet alleen bij beeldschermen, maar vooral ook bij fotografie. High Dynamic Range is erop gericht om een grotere variëteit aan helderheidsniveaus te kunnen vastleggen en weergeven. Camera en beeldschermtechnologie is per definitie beperkter dan het menselijk zicht op dit punt. Maak je op een zonnige dag een foto van een interieur waarop ook ramen met het buitenlicht zichtbaar zijn, dan heb je de keuze om ofwel het interieur goed te belichten, waarbij het licht buiten de ramen sterk overbelicht is, of om juist het beeld dat door de ramen zichtbaar is correct te belichten, met als resultaat een sterk onderbelicht interieur. Bij HDR fotografie wordt meestal gebruik gemaakt van meerdere foto's met verschillende belichtingen, die worden samengevoegd tot één beeld. Om deze vervolgens op een normale televisie of monitor weer te geven moeten echter trucs uitgehaald worden, want ook beeldschermen hebben een beperkt dynamisch bereik. Het resultaat is meestal een beeld dat er ofwel heel flets en contrastloos uitziet, of een surrealistische weergave die weinig overeenkomsten met de werkelijkheid vertoont.
Moderne digitale videocamera's hebben echter - ook zonder het samenvoegen van meerdere beelden met verschillende belichtingen - vaak sowieso al een veel groter dynamisch bereik dan televisies en monitoren. Om normale videobeelden correct weer te kunnen geven, wordt het signaal in veel gevallen dus al 'afgeknepen', met als resultaat dat het beeld aan impact inboet.
Vrijwel alle fabrikanten komen met HDR televisies. Let op: Het HDR effect is op een normale monitor niet (goed) zichtbaar.
Reflecties en bijvoorbeeld zonlicht dat door een raam naar binnenvalt, worden hierbij lang niet zo helder weergegeven als in het echt. En hoewel ook HDR-schermen absoluut niet de intensiteit van zonlicht evenaren, kunnen ze zogenaamde highlights wel véél helderder weergeven dan normale beeldschermen, zonder dat de gemiddelde helderheid van het scherm per definitie veel hoger is. Het is dus niet zo dat je bij een HDR-scherm standaard met een zonnebril voor de televisie moet gaan zitten, de extra helderheid wordt puur gebruikt om de highlights helderder weer te geven. Er komt feitelijk een extra stuk helderheid beschikbaar bóven dat wat we van normale schermen gewend zijn.
Uiteraard geldt ook hier weer dat die highlights dan wel correct in het beeldsignaal verwerkt moeten zijn. Zou je een normaal niet-HDR signaal zonder bewerking op een HDR-scherm weergeven, dan krijg je immers wél een beeld dat over de gehele linie gewoon een stuk helderder is, in veel gevallen zelfs véél te helder voor de gemiddelde huiskamer. Ook hier biedt de Rec.2020 standaard wederom een oplossing, aangezien deze officieel ondersteuning biedt voor HDR. Het resultaat zijn beelden waarvan de helderheid gelijk kan zijn aan wat we nu kennen, alleen dan voorzien van veel hogere pieken.
Geen eenduidige standaard
De 4K Blu-ray standaard die aan dit jaar verwacht wordt zal ondersteuning gaan bieden voor HDR-beelden, en ook Netflix heeft inmiddels laten weten dat het met HDR-materiaal zal gaan komen. Volgens welke standaard dat precies zal gebeuren is nog niet duidelijk. Er zijn verschillende partijen waaronder Dolby, de BBC, Philips (niet TP-Vision), Fox Innovation Lab en Technicolor die elk eigen implementaties van HDR voor televisies ontwikkeld of in ontwikkeling hebben en daarnaast is er ook nog een Open HDR protocol. Onduidelijk is vooralsnog of de televisies die nu op de CES zijn aangekondigd écht compatibel zijn met één of meerdere van deze standaarden, en of compatibiliteit later middels firmware updates kan worden toegevoegd. Koop je nu een TV met HDR, dan is helaas dus niet helemaal zeker of deze aan de toekomstige standaard(en) voldoet.
