LG 25UM65 review: interessante 21:9 dreumes

LG 25UM65-P

De LG 25UM65-P staat op een glimmende zwarte voet en heeft alleen aan de onderzijde van het paneel een wat dikkere rand. De rest is heel dun, maar zoals altijd begint het werkzame deel van het paneel wat verder naar binnen. Als je de foto opklikt, zie je dat ook duidelijk.

De voet is eenvoudig, het scherm kan er alleen op kantelen; roteren, draaien of in hoogte verstellen is er niet bij. Gelukkig heeft LG voorzien in een VESA-bevestiging, dus als je wilt, kan je het scherm (dat ook aan de achterzijde glimt als het schoeisel van een wel heel fanatieke drilsergeant) wel op een ergonomische voet plaatsen.

De achterzijde herbergt de nodige aansluitingen, meer dan we gewoon zijn bij 21,5" monitoren, die vaak wat karig zijn uitgevoerd, omdat het toch als instapsegment wordt beschouwd vanwege het 'kleine' formaat. De 25UM65 heeft naast twee HDMI-ingangen een dual-link DVI-aansluiting en een DisplayPort connector. Verder zien we audio in- en uitgangen en de aansluiting voor de externe voeding.

Het paneel van de 25UM65-P is een IPS-exemplaar, niet verwonderlijk gezien het merk: LG is middels haar LG Display-tak groot promotor van deze techniek. De resolutie van 2560x1080 beeldpunten komt neer op een behoorlijk hoge pixeldichtheid van 111 pixels per inch, iets meer dan een 2560x1440 resolutie op 27-inch zou opleveren en ook iets meer dan Full HD op 21,5 inch. Beeldelementen zijn dus iets kleiner dan je gewend bent, maar er is prima mee te werken.

LG heeft het scherm voorzien van een 'low blue light' modus in de vorm van een 'reader' preset, wat prettiger moet zijn als je langdurig naar het scherm moet kijken. Ook is het backlight 'flikkervrij' aangestuurd, wat betekent dat de helderheidsregeling bij lage frequenties niet door PWM gaat maar door het voltage aan te passen. Voor de bediening van het OSD is een joystickje aanwezig - het werkt prettiger dan de standaardknoppen, maar zo gebruiksvriendelijk als bij concurrent Samsung heeft LG het nog niet voor elkaar.

Vooruitlopend op de testresultaten zien we dat de 25UM65-P behoorlijk nette resultaten laat noteren voor de kleurmeting. De gemeten waardes (bolletjes) liggen aardig in de buurt van wat ze moeten zijn voor de driehoek die de sRGB-ruimte dekt (vierkantjes). Er is een lichte afwijking naar blauw zichtbaar, terwijl groen en rood een beetje te verzadigd zijn. Onder de streep valt het echter alles mee en geen enkele van de primaire of steunkleuren vertoont een afwijking groter dan 3: ofwel, met het blote oog zal je het verschil niet snel zien.

De resultaten van de gammameting zijn wat minder florissant, vanaf zo'n 50% helderheid wijken zowel blauw als rood flink af van de gewenste curve; rood laat een te hoog gamma noteren, blauw een te laag. Gemiddeld genomen heft die afwijking zichzelf wel aardig op, want dan noteren we een gamma van 2,19, waar 2,2 ideaal is. De grijsafwijking is echter wel duidelijk groter dan de kleurafwijking, al is het gemeten gemiddelde van 4 mΔuv verre van slecht. Op de volgende pagina's gaan we verder in op de testresultaten.