NZXT Manta review: wel ITX, niet mini

Uiterlijk

Het lijdt weinig twijfel, dat de NZXT Manta een van de meest opvallende behuizingen is, die we in lange tijd in ons lab gezien hebben. Dat heeft alles te maken met het feit dat vrijwel geen enkel oppervlak aan deze kast vlak is - de zijpanelen, maar ook de voorzijde en de bovenkant zijn bol. Je zou kunnen stellen dat NZXT hip meespeelt op de 'curved' hype in bepaalde andere productgroepen, maar dat is natuurlijk pure speculatie. 

Hoe dan ook ziet de Manta er bijzonder uit, ook doordat de zijpanelen niet plat tegen het chassis zitten, maar op enige afstand, met roosters voor extra aan- en afvoer van lucht. Het linkerpaneel is grotendeels een venster (zoals geschreven is er ook een vensterloze variant), de voorzijde is geheel gesloten. Als er één fabrikant is die vastbesloten lijkt om makers van fan controllers, cardreaders en optische drives de deuren te doen sluiten, dan is het NZXT wel, dat met de H440 en S340 al eerder aangaf geen heil te zien in dat soort 'ontsierende' uitbreidingen. Wat natuurlijk minstens zo zeer een rol speelt is dat deze opzet betekent dat je intern een radiator aan de voorzijde kan plaatsen, niet onhandig voor een fabrikant van een van de populairdere waterkoeler-modellen, de Kraken-lijn. 

De Manta is ook qua materiaal bijzonder, zeker voor NZXT. Het merk gebruikt doorgaans een - soms meer, soms minder geslaagde - combinatie van plastic en staal, waarbij het plastic in allerlei niet-vierkante vormen is gespoten. Bij de Manta is ook sprake van een combinatie van metaal en plastic, maar dan toch heel anders. De plastic panelen zijn namelijk 'bekleed' met een dunne laag metaal. Daardoor voelen ze veel degelijker en meer solide aan, en het ziet er ook een stuk luxer uit.

We hebben dit nog niet heel vaak gezien, eigenlijk komen alleen de In Win 703, 707 en 805 in gedachten, waarbij het voorpaneel ook bekleed is met een dunne laag aluminium. In het geval van de Manta is het volgens NZXT staal, maar dat is zeker geen nadeel vergeleken met het 'luxere' aluminium - eerder geeft het de onderdelen wat extra gewicht, wat bijdraagt aan de solide indruk. Het is wat jammer dat het onderliggende plastic, wanneer je de panelen omdraait, er in vergelijking wat schamel uitziet. Je ziet het natuurlijk niet wanneer de kast dicht is en de panelen op hun plek zitten, maar toch. 

Het voorpaneel laat zich eenvoudig afnemen; eronder gaat een groot stoffilter schuil en zijn twee fans zichtbaar. Daar komen we straks nog op terug.

Ook de bovenzijde is gewelfd en bovendien voorzien van een extra inkeping. Hier zit ook een horizontaal stukje plexiglas, dat oplicht wanneer het systeem aanstaat. De powerknop zit links, rechts zitten twee usb 3.0-poorten en audio in- en uitgangen. De powerknop had van ons wel iets meer solide mogen aanvoelen, er zit wat speling in en de klik voelt 'goedkoop', wat een beetje afbreuk doet aan de luxe uitstraling. Ook zijn we geen fan van NZXT's neiging om de reset-knop maar achterwege te laten. Het zou mooi zijn als die nooit nodig was, maar dat is helaas niet zo. 

Aan de achterzijde is de Manta duidelijk het meest 'gewoon': gewoon recht, gewoon de voeding onderin, gewoon het moederbord op de gebruikelijke plaats. Wat alleen voor NZXT steeds meer gewoon wordt, maar we elders zelden zien, is de verlichting van de aansluitingen, met behulp van twee leds die gemonteerd zijn in een iets uitstekend deel boven het IO-paneel van het moederbord. Een knop ongeveer in het midden aan de linkerkant dient om deze verlichting te (de)activeren. Dit lijkt een kleinigheid, maar wanneer je in het halfduister half ondersteboven staat om een vrije usb-aansluiting op te zoeken, is zo'n voorziening een flink voordeel. 

Wat ook vermeldenswaard is, is het feit dat de duimschroeven in de panelen blijven hangen. Al de nodige tijd standaard bij NZXT, maar zeker nog niet in de markt. Dat de insteekkaart aan de buitenzijde moet worden vastgezet is minder fraai, maar vergeven we de Manta maar, ook omdat de gebruikte constructie best aardig is uitgevoerd. Ten slotte is ook de ophanging voor fans en radiatoren aan de achterzijde netjes, want flexibel vast te zetten.

In deze prijsklasse verwachten we niet anders, maar toch: onderop zit een uitneembaar stoffilter dat de voeding beschermt. Zo hoort het. En dat geldt ook voor de riante rubbers op de (helaas plastic) dragers waar de Manta op staat.