HP Omen 27 review: gaming monitor volgens HP

HP Omen 27

In de wereld van gaming monitoren vind je grofweg twee smaken: exemplaren die van de daken schreeuwen dat ze niet voor een saai kantoorleven bestemd zijn, en modellen die wat meer ingehouden zijn in hun vormgeving. De HP Omen 27 valt duidelijk in de tweede categorie. De enige frivoliteit die op het eerste gezicht aan deze monitor te zien is, is de voet - die heeft de vorm van een ruit, of in elk geval een vierkant waar het paneel op een van de hoekpunten steunt. Dat betekent dat de voet relatief ver naar voren komt, wat voor sommige gamers ongewenst is. Die moeten we toch geruststellen: de bodemplaat is bepaald niet dik (al staat de Omen 27 er als een huis op) dus je kan een toetsenbord er eventueel op leggen.

Op de voet prijkt een logo, overigens in bescheiden zilvergrijs. Verder staat de merknaam O M E N op de onderrand van het paneel - een HP logo is nergens te bekennen, alleen een Nvidia G-sync sticker aan de rechterkant verraadt dat we hier te maken hebben met een gaming product. Als je hem aanzet schijnt een ledje naar onderen op de bodemplaat, de kleur daarvan kan je aanpassen. Het is het enige frivole aspect aan dit verder erg strak vormgegeven scherm.

De voet van de Omen 27 is in hoogte verstelbaar, het scherm kan er ook op kantelen. Zwenken en roteren behoren niet tot de mogelijkheden. Als we de achterkant bekijken, ontwaren we een stel opstaande delen bovenop de poot, tussen welke je een headset kunt hangen. Een minimalistische geleider aan de onderzijde moet een kabelwirwar voorkomen. Voor de bediening van het on-screen menu zit er een rijtje knoppen achter de rechteronderhoek. Meer naar boven zit het het Omen-logo nog een keer, in glanzend rood. Smaken verschillen, maar de Omen 27 ziet er erg strak uit. Opvallend is ook dat het scherm erg licht van gewicht is, maar zeer solide - dat is van belang als je nog wel eens een lan-party bezoekt.

De aansluitingen steken alle recht naar onderen, wat we fraaier vinden dan recht naar achteren. HP heeft de aansluitingen bovendien netjes gemarkeerd. Omdat het scherm een G-sync scaler heeft, zijn de inputs beperkt tot  displayport 1.2 en hdmi 1.4. HP heeft de connectiviteit uitgebreid met een usb 3.0 hub met twee downstream-poorten en een hoofdtelefoonaansluiting. Meer zit er niet op, wat we gewend zijn van G-sync monitoren. 

Saai menu

Gebruik van de G-sync scaler zorgt ook voor de mogelijkheid om het paneel met Nvidia videokaarten aan te sturen met 165 Hz. HP heeft het on-screen menu flink aangepast, maar als er ergens blijkt dat dit een product is van een corporate giant, dan is het wel in dat menu. De wit-op-grijs vormgeving kon niet saaier, elke optie is een variant op 'control' en het led-lampje dat uit de onderrand naar onderen kan schijnen (het kan ook uit) wordt een 'task light' genoemd. De G-sync opties moet je zoeken, maar ze zijn er wel, inclusief ulmb (knipperend backlight) en de mogelijkheid de knipperduur van die instelling aan te passen - houd er wel rekening mee dat ulmb alleen werkt in combinatie met een Nvidia videokaart en niet gelijktijdig met G-sync kan werken. De enige gaming feature is 'black boost', waarmee je niet de zwartwaarden verbetert (helaas, zie verderop) maar juist helderder maakt door het gamma aan te passen - een voorziening die we op veel monitoren zien en die kan helpen in duistere games, maar het beeld niet mooier maakt.

De bediening met de knopjes achterop is, om het zachtjes te zeggen, niet heel intuïtief of plezierig - kortom, de bediening is mijlenver verwijderd van wat een Samsung of een LG anno 2018 op dit vlak biedt.