Nvidia GeForce GT 1030 review: groene instapper

De GP108-GPU

De GPU van de GT 1030 is een kleintje met slechts 70 mm² aan oppervlakte. Hierin zijn 384 cores gezet met 24 texture units en 16 render output units. De TDP is 30 watt en de kaart heeft fysiek een PCI-Express x16-aansluiting, maar draait op x4-snelheid. De basiskloksnelheid is vastgesteld op 1227 MHz en krijgt een turbo van 1458 MHz. Ten opzichte van de GT 730 is het aantal cores gelijk gebleven, terwijl de geheugenbus, texture units en ROP's zijn gewijzigd. De kleinere geheugenbus kan door de betere geheugencompressie, zeker ten opzichte van de Keplerarchitectuur,  prima worden opgevangen bij Pascal. De texture units en de ROP's zijn daarentegen juist toegenomen ten opzichte van de GT 730. Hoewel de die-size met ruim tien procent is afgenomen, werd het aantal transistors met meer dan 75 procent verhoogd. Dat is niet zo gek gezien het productieprocedé; Kepler werd op 28 nanometer gebakken terwijl de kleinere Pascalchips op 14 nanometer gemaakt worden. De Polaris 12-GPU van de RX 550 is met 101 mm² nog weer wat groter, en bevat 22 procent meer transistors dan de GT 1030. 

Verder heeft de GT 1030 de juiste ingrediënten voor een goede HTPC-kaart: HDMI 2.0, DisplayPort 1.4 en een TDP van 30 watt. Met name HDMI 2.0 zal handig zijn om veel moderne televisies met een hoge resolutie aan te kunnen sturen. Nu wordt met DisplayPort 1.4 weliswaar een hogere resolutie en verversingssnelheid mogelijk gemaakt dan met HDMI 2.0, in de praktijk blijkt laatstgenoemde vooralsnog de standaard voor televisies. Het beperkte TDP komt voor een HTPC-kaart goed uit omdat deze vaak in een krappe computerbehuizing geplaatst wordt en tegelijkertijd zo min mogelijk geluid moet produceren.