Inleiding
HDR is misschien wel de belangrijkste verbetering in beeldschermtechnologie en bovenal, beeldkwaliteit, die we de afgelopen jaren gezien hebben. Hoewel we nog maar aan het begin van deze omwenteling staan, begint HDR in de wereld van televisietoestellen in elk geval ingeburgerd te raken. Je koopt al voor een paar honderd euro een model dat geschikt is voor HDR. Er zijn echter de nodige verschillende standaarden en ontwikkelingen volgen elkaar in razend tempo op. Tijd voor ons om de balans op te maken.
Voordat we in de techniek duiken, herhalen we eerst nog even kort wat HDR (High Dynamic Range) is en wat deze technologie voor verbeteringen brengt ten opzichte van bestaande SDR (Standard Dyanmic Range) technologie.
In een notendop belooft HDR grotere helderheidsverschillen tussen lichte en donkere delen van beelden, zónder dat het beeld in zijn geheel een stuk helderder wordt dan hetzelfde SDR-beeld. Beelden helderder maken kan iedereen met zijn eigen tv of monitor nu immers ook al voor elkaar krijgen: door de contrastinstelling van een normale SDR-televisie te verhogen, verander je de maximale helderheid van het beeld en trek je daarmee alle helderheidswaarden als een elastische band verder uit elkaar. Met het verhogen of verlagen van het contrast win je echter geen informatie: delen van het beeld die onderbelicht of overbelicht waren, blijven dat ook na verandering van de contrastinstelling.
Bétere pixels
HDR beelden bevatten juist wél meer helderheidschakeringen. Delen van het beeld die in SDR over- of onderbelicht zijn, bevatten bij HDR weergave toch nog details. De belangrijkste verschillen zie je in de praktijk in heldere delen van het beeld. Zonlicht, reflecties, lampen en andere zogenaamde highlights worden niet alleen veel helderder weergegeven, in tegenstelling tot bij SDR-weergave zijn ze bovendien niet uitgebeten tot egaal wit, doordat ook in de helderste delen kleurinformatie en daarmee details beschikbaar blijven.
In dit artikel kunnen we het verschil helaas niet goed tonen (want het aantal monitors met HDR-weergave is zeer klein, om over andere belemmeringen nog maar niet te spreken) en de voorbeelden op deze pagina’s zijn dan ook gesimuleerd, maar in werkelijkheid is goede HDR-weergave écht spectaculair. Waar je bij de extra resolutie van een ultra hd-televisie nog je vraagtekens kan zetten omdat het verschil met full hd op een gemiddelde kijkafstand vaak nauwelijks zichtbaar is, valt de verbetering die HDR brengt op elke kijkafstand op.
HDR wordt in de praktijk bovendien gecombineerd met wide color, waarbij een groter deel van de kleuren die in de natuur voorkomen daadwerkelijk gereproduceerd kunnen worden, wat helpt het realisme verder te vergroten. HDR en wide color zijn toevoegingen aan ultra hd-televisies, maar in plaats van méér pixels, zorgen deze technologieën voor iets belangrijkers: betere pixels.
Gesimuleerde weergave van SDR (links) en HDR (rechts). Het HDR-beeld laat meer details zien in lichte delen van het water, de lucht en de zon.
